در سلول های CXCR7 بررسی اثر سرم جدا شده از بیماران مبتلا به سپسیس بر بیان ژن بنیادی مزانشیمی

هدف: سپسیس یکی از شایع ترین علل مرگ ومیر در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستان هاست. این بیماری در مرحله پیشرفته با اختلال در عملکرد اندام های حیاتی مانند قلب، کلیه و کبد منجر به مرگ بیماران می گردد. سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) می توانند با مهاجرت و استقرار یافتن در بافت های آسیب دیده، ظرفیت بازسازی این بافت ها را افزایش دهند. ژن CXCR7 نقش بسیار مهمی در آشیانه یابی و استقرار MSCs در بافت های هدف دارد. مواد و روش ها: در این تحقیق اثر سرم بیماران مبتلا به سپسیس بر میزان بیان ژن CXCR7 در سلول های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف انسان (hUCB-MSCs) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور سرم 20 بیمار مبتلا به سپسیس جمع آوری شد. سلول های hUCB-MSCs در پلیت کشت داده شدند، 4 گروه با سرم بیماران و گروه کنترل با سرم داوطلب سالم تیمار شدند. پس از 24 و 48 ساعت، سلول های بنیادی تریپسینه شده و RNA ها استخراج شد. cDNA با استفاده از واکنش رونویسی معکوس و کیت مخصوص، سنتز شد. میزان بیان این ژن با روش qRT-PCR انجام شد.یافته ها: یافته ها حاکی از آن هستند که بیان ژن CXCR7 در سلولهای hUCB-MSCs تیمار شده با سرم بیماران مبتلا به سپسیس نسبت به گروه کنترل پس از 24 ساعت افزایش معنی داری داشته است. همچنین میزان بیان این ژن در تیمار 48 ساعته نسبت به گروه های کنترل و تیمار 24 ساعته افزایش معنی داری را نشان داد.نتیجه گیری: افزایش بیان ژن CXCR7 نشانه ی کارآمد بالای سلول درمانی در ترمیم بافت های آسیب دیده ناشی از بیماری سپسیس می باشد.

کلیدواژه ها:

سپسیس ، ژن CXCR7 ، سلول های بنیادی مزانشیمی خون بندناف انسان