تبیین فرآیند رابطه توده و فضای مجموعه های مسکونی بر اساس رهیافت پارادایم های علوم رفتاری

در شرایطی که انسان نه به صورتی تنها، بلکه به عنوان عضوی از یک جامعه واحد با وابستگی های اجتماعی و فرهنگی،روزگار خود را سپری میکرد و در محله خود را باز می یافت، می دانست که شیوه زندگی اجتماعی و فرهنگی اش هویت وی راتعیین می کند؛ هویتی که با سرنوشت او گره خورده است. اما از زمانی که دریافت همه چیز با سرعت در حال تغییر است و هرآنچه سخت و استوار می نمود، در حال تغییر و از بین رفتن است، مسأله هویت مکان به یکی از مهمترین دغدغه های اوتبدیل شد. هدف از این پژوهش پاسخ به راهکارهای عملی و نظری به این بحران است. روش پژوهش این پژوهش ماهیتیبنیادین دارد و بر این اساس است به صورت توصیفی بوده و با تحلیل محتوای برخی از منابع مرتبط با موضوع پژوهش ازطریق جستجو در اسناد کتابخانه ای و پایگاه های اینترنتی بدست آمده است. بر این اساس شاخص های دست یابی به تبیینرابطه توده و فضا بر رهیافت علوم رفتاری را می توان بدین صورت بیان نمود؛ درهم تنیدگی، نفوذپذیری، خوانایی، آسایش،امنیت، آرامش، خودمانی بودن و دنجی. آنچه هویت را به عنوان بستری از زندگی بیان می کند؛ در اصل نمادها، سمبل ها وخاطرات مشترک اجتماعی و فردی از یکطرف و از طرف دیگر قابلیت محیطی در تأمین و گسترش این بعد از نیازهایانسانی است. در همین راستا این معیارها در دو محور در حوزه رابطه توده و فضا و اجتماع پذیری، مورد پژوهش قرار گرفتند.می توان گفت شاخص های تبیین رابطه توده و فضا عبارتند از؛ ایمن بودن، تلفیق با طبیعت، قابل تعریف بودن، هماهنگی بااقلیم، همسازی با سایت، قابل در دسترس بودن و تراکم، همچنین شاخص های اجتماع پذیری توده و فضای مجتمع هایمسکونی عبارتند از؛ آرامش و آسایش، فرهنگ، تعلق مکانی و ادراک فضا.

کلیدواژه ها:

توده و فضا ، مجتمع مسکونی ، علوم رفتاری ، هویت