رابطه خود شفقت ورزی، طرحواره های هیجانی و خوشبینی با دلزدگی زناشویی در زوجین تقاضی طلاق شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی بین خود شفقت ورزی، طر حواره های هیجانی و خوش بینی با دلزدگی زنا شویی در زوجین متقاضی طلاق شهر تهران می باشد. پژوهش حاضر به روش توصیفی - پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش زوجین متقاضی طلاق در شهر تهران در مهرماه ۱۳۹۸ بوده اند. نمونه پژوهش به حجم ۵۰ نفر از این زوجین انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه های: دلزدگی زناشویی پاینز، پرسشنامه طرحواره های هیجانی، پرسشنامه خود شفقت ورزی و پرسشنامه خوش بینی - بدبینی بوده است. بر اساس یافته ها چون سطح معناداری 0/۰۰۷ = P در سطح اطمینان ۹۵ درصد (۵ % =a) از ۰ / ۰۵ کوچک تر است، بنابراین، فرضیه صفر رد و فرضیه پژوهش تائید می شود نتیجه می گیریم بین بین خود شفقت ورزی، طرحواره های هیجانی و خوش بینی با دلزدگی زناشویی در زو جین متقاضی طلاق رابطه معنادار وجود دارد. لذا فراهم کردن امکانات آموزشی رایگان به منظور آشنایی با مهارت های شناختی و رفتاری همسرداری برای جوانانی که در آستانه ی ازدواج قرار دارند و آموزش مهارت های همسرگزینی به جوانان از پیشنهادات مورد تأکید این پژوهش می باشد.

کلیدواژه ها:

خود شفقت ورزی ، طر حواره های هیجانی ، خوش بینی ، دلزد گی زناشویی ، زوجین متقاضی طلاق