اثربخشی روش تدریس پرسش و پاسخ، در تعلیم و تربیت کودکان

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی روش تدریس پرسش و پاسخ در تعلیم و تربیت کودکان بود، که به صورت نیمه آزمایشی و روش پیش آزمون _ پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت بود. نمونه مورد بررسی 18 کودك در سنین 6-5 سال شهر یزد بود، که به روش نمونه گیري خوشه اي چند مرحله اي و به صورت تصادفی در هر یک از گروه هاي کنترل، A و ) B هر گروه 6 نفر شامل 3 دختر و 3 پسر) قرار داده شدند، و مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش دو فرم الف و ب ، براي مراحل پیش آزمون و پس آزمون تهیه شد. این آزمونها به صورت چک لیستهاي مشاهدهاي بودند، که توسط معلمین در ارتباط با هر کودك پاسخ داده میشد. پایایی ابزار با استفاده از آلفاي کرونباخ 0/79 بدست آمد. تحلیل داده هاي پژوهش در دو سطح آمار توصیفی( میانگین) ، و استنباطی(t test و تحلیل واریانس) انجام شد. نتایج بدست آمده نشان دهندة تأثیر مثبت روش تدریس پرسش و پاسخ در تعلیم و تربیت کودکان بود. از طرفی با توجه به میانگین پس آزمون گروه هاي A و B به میزان 64/71 و 48/26 میتوان گفت؛ که روش تدریس پرسش و پاسخ در مقایسه با روش تدریس سخنرانی اثر مثبت بیشتري داشته است . بر این اساس میتوان اذعان داشت، که روش پرسش و پاسخ به عنوان روشی فعال، با قدمت چندین ساله روشی مناسب و کم هزینه براي تعلیم و تربیت کودکان است.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، روش تدریس پرسش و پاسخ ، تعلیم و تربیت ، کودکان