تعیین اولویت های برنامه ریزی مسکن با استفاده از معادلات ساختاری

برنامه ریزی مسکن یکی از زیرمجموعه های با اهمیت برنامه ریزی شهری به شمار رفته و در همواره قابل توجه سیاست گذاران امر و برنامه ریزان مسکن قرار گرفته است .برنامه ریزی مسکن فضاهای قابل سکونت را به نیازهای مسکونی شهروندان اختصاص داده و در تلاش است تا در چارچوب های اجتماعی،فرهنگی و اقتصادی بهترین تخصیص را صورت دهد . در برنامه های توسعه اقتصادی و اجتماعی هدف کلی سیاست های مسکن معمولا فراهم آوردن مسکن «کافی» یا «متعارف» برای تمام مردم است .با توجه به اهمیت موضوع ،مقاله حاضر به تعیین اولویت های برنامه ریزی مسکن با استفاده از معادلات ساختاری پرداخته است . جامعه ی آماری این پژوهش را خبرگان حرفه ای و دانشگاهی تشکیل داده و از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد ؛ برای گردآوری داده های لازم این پژوهش از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده و این پرسشنامه بین 151نفر از خبرگان مذکور توزیع گردید . در نهایت تعداد 165 پرسشنامه تکمیل شده گردآوری گردید . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در هنگام برنامه ریزی مسکن ، فرم مطلوب مسکن و امنیت مسکن ازاولویت بیشتری برخوردار است .سایر نتایج نشان دهنده ی این بودند که در هنگام برنامه ریزی مسکن ، زیرساخت های مورد نیاز مسکن ، ایمنی،راحتی و میزان دسترسی از اولویت برخوردار است . در نهایت شواهد بیشتر نشان دهنده اهمیت استحکام مسکن و پایداری زیست محیطی آن بوده اند.

کلیدواژه ها:

فرم مطلوب مسکن ، امنیت مسکن ، میزان دسترسی ، استحکام مسکن ، پایداری زیست محیطی