بسط نظریه ی چیدمان فضا در معماری

دشواری موضوعات معماری امروز به حدی است که کمتر طراحی می تواند همه مسایل و تأثیر متقابل آنها را به طور همزمان در نظر گرفته و تصمیم گیری نماید. در این میان استفاده از روش های کامپیوتری، با فراهم آوردن امکان تجزیه و تحلیل موضوعات پیچیده، به کمک طراحان آمد. یکی از روش هایی که بر پایه استفاده از کامپیوتر و روش های علمی در طراحی شهری و معماری به کار رفته شد، روش چیدمان فضاست. ایده کلی این نظریه عبارت است از امکان تجزیه فضاها به عناصر تشکیل دهنده و تحلیل آن به عنوان شبکه ای از انتخاب ها و بازخوانی آن به صورت گرافیکی که بیان کننده روابط و انسجام این فضاها نسبت به یکدیگر است.روش چیدمان فضا بر مبنای مطالعات کریستوفر الکساندر و فیلیپ استدمن شکل گرفت. این روش توسط هانسون و هیلیر با این استدلال که به سادگی نباید معماری را تنها به این دلیل که ساختمان ها، نمادهای بصری مهمی از هر جامعه اند یک هنر اجتماعی دانست؛ بلکه به این علت که نظم فضاها در ساختمان، در حقیقت نظم ارتباطات بین مردم است بنابراین جامعه در طبیعت و فرم ساختمان وارد می شود مطرح گردید. هدف از نگارش این مقاله معرفی روش چیدمان فضا و متغیرهای آن است که بر مبنای روش کتابخانهای انجام شده است.در این نوشتار برای توضیح هرچه بهتر این روش ابتدا تعاریف آن به صورت کامل بیان شده است و سپس در ادامه به معرفی متغیرهای این روش و سیستم های تحلیلی به کار رفته برای ارزیابی این متغیرها پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

چیدمان فضا ، گراف توجیهی ، هم پیوندی ، فضای محوری ، فضای محدب