بررسی اثر میانجی عدم تحمل بلاتکلیفی بین طرحواره های ناسازگار اولیه و علائم اختلال وسواسی جبری

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر میانجی عدم تحمل بلاتکلیفی بین طرحواره های ناسازگار اولیه و علائم اختلال وسواسی جبری بوده است. مطالعه از نوع بنیادین است که به روش همبستگی صورت گرفت. در این پژوهش، جامعه آماری، کل دانشجویان دانشگاه غیرانتفاعی خیام در سال تحصیلی 98-97 است و حجم نمونه شامل 200 نفر از دانشجویان است که به شیوه طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: پرسشنامه وسواس فکری- عملی OCI-R ، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های اولیه یانگ 75 سؤالی و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی IUS .در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار اموس 22 استفاده شده است. تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد که مدل اولیه پژوهش معنادار شد یعنی مدل واسطه ای عدم تحمل بلاتکلیفی بین طرحواره های ناسازگار اولیه و علائم اختلال وسواسی جبری از برازش مطلوبی برخوردار گردید و کلیه روابط متغیرها به صورت دوتایی معنادار شد که یعنی بین طرحواره های ناسازگار اولیه و علائم اختلال وسواسی جبری و نیز بین طرحواره های ناسازگار اولیه و عدم تحمل بلاتکلیفی و نیز بین عدم تحمل بلاتکلیفی و علائم اختلال وسواسی جبری رابطه معنادار و مثبتی وجود داشت.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، اختلال وسواسی جبری ، عدم تحمل بلاتکلیفی