تثبیت خاک های رسی تورم پذیر در زیرساختگاها (مطالعه موردی ساختگاه های محدوده طاهرآباد کرمان)

تورم خاک در بستر انواع سازه ها به عنوان یک مسئله مهم ژئوتکنیکی مطرح است. استفاده از مواد افزودنی ازجمله آهک و سیمان به عنوان یکی از راه های مؤثر در تثبیت این نوع از خاک توصیه شده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر آهک و سیمان، ضایعات معدنی بر رفتار تورمی خاک های متورم شونده انجام یافت. با افزودن دما و 10 درصد وزنی از بتنونیت به دو نوع خاک با خمیرایی پایین، 4 نمونه با پتانسیل تورم پذیری مختلف تهیه شده بر اساس طبقه بندی متحد دونمونه در گروه CL یعنی خاک با خمیرایی پایین و دونمونه در گروه CH یعنی خاک با خمیرایی بالا به عنوان نمونه های شاهد این تحقیق در نظرگرفته شد. سپس جهت تأثیر ضایعات معدنی آهک، سیمان بر رفتار تورمی نمونه ها تهیه شده، درصدهای وزنی مختلف ضایعات معدنی 3، 5 و 10 درصد افزوده شده است. علاوه بر تأثیر میزان ضایعات معدنی تأثیر آهک و سیمان در محیط مخصوص، تراکم استاندارد، و اندازه گیری تورم مشاهده شد که دراثر افزایش ضایعات معدنی در تمام نمونه ها، حد خمیری و درصد رطوبت بهینه، افزایش و نشانه خمیری و حداکثر وزن مخصوص خشک و تورم پذیری کاهش یافت. همچنین حد روانی در نمونه های با خمیرایی پایین، افزایش و در نمونه های با خمیرایی بالا کاهش پیدا کرد. با مقایسه نتایج حاصل از بررسی های صورت گرفته بر رفتار نمونه های حاوی 10 درصد ضایعات معدنی در برابر افزایش آهک این نتیجه به دست امد که نمونه هاییکه حاوی ذرات رسی بیشتری بودند به ضایعات معدنی و آهک بیشتری جهت تثبیت نیازدارند. نتایج بررسی تأثیر عمل آوری بر رفتار نمونه های با خمیرایی بالا در اثر افزایش ضایعات معدنی نشان داد که درحالت عمل آوری شده نمونه های حاوی 10 درصد افزایش بیشتری در درصد رطوبت بهینه و کاهش بیشتری در حد اکثر وزن مخصوص خشک نسبت به نمونه های 5 درصد ضایعات معدنی از خود بروز دادند. نمونه ها جهت کاهش تورم درحالت عمل آوری شده به ضایعات معدنی بیشتری نسبت به حالت عمل آوری شده نیاز داشتند. با مقایسه نتایج آزمایش تورم مقایسه ای و ASTM مشخص شد که تراکم سبب کاهش تورم می شود

کلیدواژه ها:

تورم ، تثبیت ، ضایعات معدنی ، آهن ، سیمان ، خاک های متورم شونده ، خمیرایی ، عمل آوری