بررسی تاثیر کشت و اهلی کردن بر رشد و مواد موثره تعدادی از گونه های آویشن (Thymus sp.)در استان قزوین
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: قزوین
شهر موضوع گزارش: قزوین
شناسه ملی سند علمی: R-1094014
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 233
تعداد صفحات: 132
سال انتشار: 1389
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
به منظور بررسی رویشگاههای طبیعی گونه های مختلف جنس Thymus و تاثیر کشت و اهلی کردن آن در اکوسیستم های زراعی در استان قزوین، آزمایش های جداگانه ای در سال های 88-،1384 به ترتیب در شرایط رویشگاهی و همچنین در شرایط زراعی استان به اجرا در آمد. ابتدا، پس از مراجعه به رویشگاه گونه های Thymus daenensis. و kotschyanus Thymus، به ترتیب در مناطق الموت شرقی(شهرستان قزوین) و آبگرم(شهرستان بویین زهرا) نسبت به پلات گذاری و ثبت تعدادی از ویژگی ها و همچنین جمع آوری قلمه هر کدام از گونه های مورد نظر اقدام شد سپس هرکدام از گونه های بومی، در مزرعه تحقیقاتی واقع در ایستگاه تحقیقات کشاورزی به صورت قلمه کشت شدند. در تمام آزمایش ها، تیمارهای مورد بررسی شامل مراحل مختلف برداشت بود که برای هر کدام از گونه ها، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار آزمون شدند. در مدت اجرای آزمایش، تعدادی از ویژگی های آویشن و همچنین شاخص های فیزیولوژیک رشد مورد بررسی قرار گرفت. برای هر کدام از گونه ها، نتایج سال های آزمایش به صورت تجزیه مرکب مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی رویشگاهی نشان داد که دامنه ارتفاعی پراکنش آویشن کوهی 1400 تا 2500 متر و آویشن دنایی از 1400 تا 1600 متر از سطح دریا بود. متوسط عملکرد دو گونه آویشن کوهی و دنایی در رویشگاه ها بترتیب حدود 250 تا 350 کیلوگرم در هکتار بود. اسانس آویشن دنایی در حدود 3 درصد و آویشن کوهی در حدود1/8درصد بود. عملکرد اسانس آویشن دنایی در حدود دو برابر کوهی تعیین شد. تیمول ، گاماترپینن و پی سایمن از ترکیب های عمده اسانس گونه های آویشن کوهی و دنایی بودند. در شرایط زراعی، آویشن کوهی در مرحله صد درصد گلدهی با دریافت حرارتی معادل 1182 درجه روز رشد، بیشترین ماده خشک را در سال اول معادل 89 گرم بر متر مربع تولید نمود. در سال اول، مرحله بذردهی در 2260 درجه روز رشد اتفاق افتاد. آویشن دنایی در مرحله صددرصد گلدهی با دریافت حرارتی معادل 1173 درجه روز رشد، بیشترین ماده خشک را در سال اول معادل 73 گرم بر متر مربع تولید نمود. بذردهی نیز در 2119 درجه روز رشد مشاهده شد. عملکرد سرشاخه آویشن کوهی و دنایی در چین اول از چین های بعدی بیشتر بود. با گذشت سالهای آزمایش بر عملکرد سرشاخه افزوده شد وبیشترین عملکرد سرشاخه گونه ها مربوط به سال 87 بود. متوسط عملکرد سرشاخه آویشن دنایی در سه سال آزمایش 4120 گیلوگرم در هکتار و آویشن کوهی 4830 کیلوگرم در هکتار بود. بازده اسانس و ترکیب های اسانس در چین ها و سال های آزمایش تغییر چندانی نشان نداد. میزان تیمول آویشن کوهی در مزرعه کمتر از نمونه های جمع آوری شده از رویشگاه آن بود. به طورکلی تیمول از ترکیب های اصلی اسانس مزرعه و رویشگاه بود. اما میزان تیمول رویشگاه در هردو سال آزمایش از نمونه های کشت شده در همه چین های برداشت آویشن دنایی و کوهی مزرعه بیشتر بود. لغات کلیدی: آویشن، رویشگاه،کشت و اهلی کردن، شاخص های فیزیولوژیک رشد، اسانس، استان قزوین