مطالعه بافت شناسی، ایمنوهیستوشیمی و فراریزبینی غده اینتررنال و بافت کرومافین در مراحل جنینی، لاروی، جوان و بالغ در تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1092221
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 796
تعداد صفحات: 64
سال انتشار: 1392
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
تحقیق حاضر با هدف تعیین ساختار بافت شناسی و پراکنش غدد بین کلیوی (Interrenal) و سلول های کرومافین (cells Chromaffin) بافت کلیه در مراحل مختلف زندگی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) طی 2 سال (1390 الی 1392) در موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر انجام پذیرفت. در این گونه، کلیه دارای سه بخش پیشین، میانی و پسین است که ناحیه انتهایی قسمت پسین به هم متصل است. در سطح شکمی کلیه ها دانه های زرد رنگی مشاهده شد که در بررسی بافت شناسی، وجود سلول های اینتررنال (Interrenal) که توسط کپسول نسبتا ضخیمی از بافت همبند از بافت کلیه جدا می شوند، به اثبات رسید. در حالیکه سلول های کرومافین (cells Chromaffin) در بین توبول های (Tubules) کلیوی و همچنین بافت خونساز (Hematopoietic) بصورت پراکنده و یا تجمعی مشاهده گردید. این سلول ها توسط رشته های ظریفی از بافت کلاژن از سلول های اطراف جدا می شوند. در دیواره سیاهرگ های پسین و کاردینال (Cardinal) نیز سلول های کرومافین قابل مشاهده بود. نتایج مطالعات میکروسکوپی و فراساختاری در مرحله لاروی (حدودا 10 میلی متر) نشان داد که کلیه ها هنوز به طور کامل توسعه نیافته اند و سلول های اینتررنال (Interrenal) بصورت رشته ای در بین بافت خونساز و سیاهرگ کاردینال (Cardinal) در حال شکل گیری در ناحیه ابتدایی و میانی کلیه دیده می شود. این سلول ها در بافت کلیه پراکنده بوده و توسط کپسول مشخصی احاطه نمی گردند. در مطالعات فراساختاری، سلولهای اینتررنال (Interrenal) دارای بار الکتریکی اندکی بوده و گرانول های (Granouls) نامنظم کشیده در داخل سیتوپلاسم پراکنده اند، شبکه گلژی و شبکه آندوپلاسمی خشن (Granular endoplasmic reticulum) و میتوکندری نیز در بین آنها دیده می شود. سیاهرگ کاردینال (Cardinal) نیز در این مرحله بتدریج در حال شکل گیری است. در مرحله بعد (چند روز بعد از جذب کیسه زرده) که اندازه لارو حدودا 20 میلی متر است، مهاجرت سلول های اینتررنال (Interrenal) به سمت میانی کلیه آغاز می شود. سلول های چربی ساز را نیز می توان در این مرحله مشاهده کرد که نشان دهنده ظهور سلول های اینتررنال (Interrenal) است. بافت خونساز و سلولهای کرومافین (Chromaffin) نیز در این مرحله مشاهده می شوند. در اطراف هر کدام از سلول های اینتررنال (Interrenal) و کرومافین (Chromaffin) بتدریج بافت اپی تلیوم مشاهده و هسته ها بصورت بیضوی و انواع گرانول ها با تراکم مختلف دیده می شوند. در این مرحله سیاهرگ کاردینال (Cardinal) تا حد زیادی قابل تشخیص می باشد. بطورکلی تفاوت تمایز در بین این دو مرحله و مهاجرت سلول های کرومافین (Chromaffin) و پس از آن سلول های اینتررنال (Interrenal) کاملا مشخص و واضح بود. در مرحله بلوغ و ماهیان مولد، کلیه در تاسماهیان ایرانی به صورت سه قسمتی و شامل سه بخش پیشین، میانی و پسین بود. بیشترین پراکنش سلول های کرومافین (Chromaffin) و اینتررنال (Interrenal) در بخش پیشین و سپس در بخش میانی کلیه دیده شد. سلول های کرومافین (Chromaffin) و اینتررنال (Interrenal) به صورت دو بافت مجزا از هم دیده می شوند که در بیشتر مناطق این دو گروه سلول در کنار هم بوده و توسط یک غشا از هم تفکیک و کاملا به صورت مجزا هستند. سلول های کرومافین (cells Chromaffin) به صورت چند شکلی دیده می شود که توسط یک لایه کلاژنی بسیار نازک و سلول های پشتیبان حفاظت می شود. هسته ها به صورت چندشکلی (مدور، بیضوی و کشیده) و کاملا واضح دیده می شوند. این سلول ها مدور بوده و از سلول های اینتررنال (Interrenal cells) بزرگتر هستند. سیتوپلاسم آنها ایوزینوفیلیک (Eosinophylic) است و هسته گرد و بازوفیل با هستک مشخص در این سلول ها قابل تشخیص می باشد. این سلول ها بصورت منفرد یا در دستجات کوچکی در کلیه پیشین و میانی و همچنین به میزان کمتر در کلیه پسین در بین لوله های کلیه و بافت خونساز و همچنین در دیواره عروق دیده می شوند. در سلول های کرومافین (cells Chromaffin)، شبکه آندوپلاسمیک (Endoplasmic reticulum) و شبکه گلژی (Golgi) چندان توسعه یافته نیست. میتوکندری های کشیده در شبکه سیتوپلاسمی پراکنده شده اند. سلول های کرومافین (Chromaffin) بندرت در نزدیکی سلول های اینتررنال (Interrenal) دیده می شوند. سلول های اینتررنال (Interrenal) به واسطه وجود قطرات چربی و میتوکندری های مشخص و واضح، شناخته می شوند. وضعیت میتوکندری در این سلول ها به صورت کریستاهای وزیکولی توبولی (Tubular vesicular cristas) که شاخص ترشح بالای چربی است، مشخص می شود. اسکلت سلولی و میکروتوبول ها (Microtubules) نیز در سیتوپلاسم سلول های کرومافین (Chromaffin cells) و اینتررنال دیده می شوند که البته در سلول های اینتررنال (Interrenal) گسترش بهتر و بیشتری داشتند. براساس نتایج حاصل، سیر تکاملی بافت کرومافین و اینتررنال به موازات تکامل اندام کلیه در مراحل مختلف زندگی تاسماهی ایرانی مشهود می باشد از نتایج این تحقیق می توان در خصوص تعیین زمان رهاسازی لارو تاسماهی ایرانی به رودخانه و دریا از لحاظ قابلیت سازگاری با محیطهای آب شیرین و لب شور بهره جست. واژگان کلیدی: بافت شناسی، فراساختاری، اینتررنال (Interrenal)، سلولهای کرومافین (Chromaffin cells)، تاسماهی ایرانی، Acipenser persicus