تاثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و برخی مواد اصلاح کننده بر میزان پروتئین دانه سویا

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف شوری آب آبیاری و برخی مواد اصلاح کننده بر میزان پروتئین دانه سویا، آزمایشی با 5 سطح شوری (شامل S1=0/8 و S2=1/6 و S3/2 و S4=4/8 و S 5=6/4 دسی زیمنس بر متر از منبع آب دریا) و 5 تیمار مواد اصلاح کننده شاملT1شاهد بدون مصرف ماده اصلاحیT2تن گچ در هکتارT3 تن20کود دامی در هکتار T4 10 تن گچ + 10 تن کود دامی در هکتار و T5 = 15 تن گچ + 15 تن کود دامی در هکتار در شرایط گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال 1388 اجرا گردید. نتایج نشان داد مصرف آب آبیاری شور موجب کاهش درصد پروتئین دانه سویا گردید. اما بکارگیری اصلاح کننده های آلی و معدنی در خاک موجب افزایش میزان پروتئین دانه سویا شد. استفاده از اصلاح کننده آلی ( 20 تن کود دامی در هکتار) بیشترین درصد پروتئین را باعث شد، که نسبت به تیمار شاهد (بدون مصرف ماده اصلاحی) 12 درصد افزایش نشان داد. تیمار مخلوط اصلاح کننده آلی و غیر آلی 15 تن گچ+ 15 تن کود دامی در هکتار) نیز اثر افزایشی بسیار نزدیکی نسبت به اصلاح کننده آلی ( 20 تن کود دامی در ) هکتار) بر میزان پروتئین دانه سویا داشت

کلیدواژه ها:

گچ ، کود دامی ، آب آبیاری شور ، پروتئین دانه سویا