تاثیر استفاده از روش تدریس ساختن گرایی بر خود کار آمدی دانش آموزان

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر روش تدریس با رویکرد ساختن گرایی بر خودکارآمدی دانش آموزان بود.این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی منطقه 2 شهر تهران بود که در سال 96 - 1395 مشغول به تحصیل بوده و نمونه، شامل 6کلاس 25 نفره پایه پنجم بود که از میان 6 کلاس دو کلاس به عنوان گروه آزمایش و دو کلاس به عنوان گروهگواه به شکل تصادفی انتخاب شدند. سپس روی هر دو گروه پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی مورگاناجرا شد. گروه آزمایش به مدت 8 الی 12 جلسه به شیوه ساختن گرایی در 5 مرحله 1) ایجاد انگیزش ودرگیری 2) کاوش و جستجو 3) توصیف، توضیح، تشریح 4) بسط و گسترش 5) ارزشیابی پرداخته ولی بهگروه گواه همان شیوه سنتی قبل تدریس و آموزش داده شد. پس از پایان جلسات مجددا پرسشنامه مورد نظرروی هر دو گروه اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های اینپژوهش نشان داد که رویکرد ساختن گرایی در توانایی خودکارآمدی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترلتفاوت معنی داری داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت این روش به عنوان یک رویکرد موثر در تدریسموجب افزایش خود کارآمدی دانش آموزان نیز می گردد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، ساختن گرایی ، خودکارآمدی ، دوره ابتدایی