رابطه بین خودپنداره و فرسودگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه اسلامشهر

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط خود پنداره و فرسودگی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانشجویان اجراشد. طرح این پژوهش در زمره پژوهش های غیر آزمایشی و از نوع پیش بینی و به طور دقیق تر همبستگی می باشد و جامعه آماری ،دانشجویان دانشگاه آزاد واحد اسلامشهر بودند که از بین آنها 378 نفر از رشته های مختلف به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل فرم 48 سوالی پرسشنامه خود پنداره SCQ ،این پرسشنامه در سال 1938 تا 1957 توسط کارال را جرز به منظور سنجش میزان خویشتن پنداری افراد تهیه شده است و پرسشنامه 15 سوالی فرسودگی تحصیلی مسلش MBI (توسط شائوفلی و همکاران در سال 2002 ساخته شده و به منظور اندازه گیری عملکرد تحصیلی از معدل ترم گذشته دانشجویان استفاده شد. برای تحلیل داده ها روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیر ه به کار رفت . تحلیل داده ها نشان داد که بین خود پنداره وفرسودگی با عملکرد تحصیلی رابطه معنا داری وجود دارد . بر اساس نتایج رگرسیون چند متغیری، فرسودگی تحصیلی نسبت به خودپنداره و در بین زیر مقیاسهاس فرسودگی تحصیلی، بی علاقگی به عنوان قوی ترین پیش بین های عملکرد تحصیلی بودند. با ایجاد علاقه در دانشجویان به عنوان مثال طراحی و ارائه مطالب درسی ، به صورت جذاب و همچنین هدایت آن ها به رشته ای که علاقه دارند و نیز ایجاد حس ارزشمندی در آن ها می توان عملکرد تحصیلی دانشجویان را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

خود پنداره ، فرسودگی تحصیلی ، عملکرد تحصیلی