تبیین و بررسی تاثیر متقابل اکوتوریسم، معماری و صنعت گردشگری، با تاکید بر حفاظت از محیط زیست

در قرن بیست و یکم، پیشرفت فناوری موجب می شود تا وقت انسان بیش از پیش آزاد گردد و زمان بیشتری راصرف اوقات فراغت خود نماید. در واقع این قرن را باید عصر صنعت گردشگری یا توریسم نام نهاد. گردشگری به عنوانیکی از منابع در آمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی میتواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی باشد. گردشگری بخصوص درزمانی که سود فعالیت های دیگر بخش های اقتصادی در حال کاهش باشد، جایگزین مناسبی برای آنها و راهبردی برایتوسعه است. انواع توریسم را با توجه به عملکرد توریست ها می توان به پایدار و ناپایدار تقسیم کرد. از میان انواع توریسم،اکوتوریسم با توسعه پایدار همخوانی و سازگاری بیشتری دارد. اکوتوریسم که زیر مجموعه ای است از صنعت زنده و پویایتوریسم در عین بازدهی و سودآوری چشمگیر اقتصادی، متضمن تامین لایه های عمیق تر توسعه نیز است. اکوتوریسم یاتوریسم اکولوژیکی یک شکل از توریسم یا گردشگری پایدار است که به اکولوژی یا بوم شناسی توجه دارد. اکوتوریسم، سفرمسئولانه به مناطق طبیعی و طبیعت است که باعث حفظ محیط زیست و فراهم آوردن رفاه برای افراد محلی خواهد شد. باتوجه به اهمیت موضوع انرژی و استفاده از انرژیهای غیر فسیلی در جهان امروز ، باید گفت که مقدار زیادی از انرژیفسیلی اتلاف شده از مدل های کلیشه ای و غیر استاندارد ساختمان ها است که به دلیل ناهماهنگی با شرایط اقلیمی خودجهت سرمایش و گرمایش هدر رفته و باعث آلودگی محیط زیست می شود. در این میان، توجه به تاثیر متقابل توریسم،معماری ساختمان های میزبان و محیط زیست، از اهمیت دوچندان برخوردار است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم پایدار ، معماری ، گردشگری ، محیط زیست ، زیست سازگاری