ارزیابی پخشایش زیرساخت ها و فضاهای شهری با توجه به مقوله عدالت فضایی (نمونه موردی: منطقه 11 شهر شیراز)

امروزه رسیدن به شهر پایدار مهمترین دغدغه جوامع بشری است که برای رسیدن به این هدف باید عدالت در مناطقبرقرار شود. خدمات عمومی شکل دهنده ساختار شهر هستند و عدم عدالت در پراکنش آنها باعث ایجاد شکاف طبقاتیدر شهر می شود و دو دستگی افراد جامعه را به دنبال دارد. همچنین مدیریت شهری را با چالش های بسیاری روبه رومی کند؛ بنابراین در این پژوهش به بررسی نوع خدمات، میزان پراکنش و کمبود ها در منطقه 11 شیراز پرداخته شدهاست که معیار این پژوهش 5 کاربری شاخص (آموزشی، فرهنگی، درمانی، اداری و فضای سبز) است که با روش مقایسهو تحلیلی و همچنین پرسشنامه و میزان رضایت افراد انجام شد، در گردآوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای و روشهای میدانی استفاده شد و طبق نتایج بدست آمده کمبود خدمات در تمامی محلات منطقه مشاهده میشود و با دیدگاهعدالت فضایی انطباق ندارد که میتوان پیشنهاد ساخت چندین کاربری و توزیع بهتر خدمات را داد.

کلیدواژه ها:

پخشایش ، فضای شهری ، عدالت فضایی ، کلانشهر شیراز