بررسی تاثیر مبلمان شهری بر ارتقاء رضایتمندی؛ منطقه 6 کلانشهر تهران

لزوم ارتقای کیفیت محیط و به تبع آن کیفیت زندگی یکی از رویکردهایی است که در زمینه اصلاح و تکامل مفهوم توسعه به وجود آمده است. این رویکرد که از تعامل پیوسته مولفه های گوناگونی شکل گرفته و معتقد است که طراحی شهری علاوه بر توجه به اهداف کالبدی و کارکردی، می باید به نیازهای کیفی و روانی مردم در محیط زندگی شهری نیز توجه نماید. از آنجا که ارتقاء کیفیت محیط شهری یکی از ملزومات ارتقاء سطح کیفیت زندگی شهری محسوب می گردد، این تحقیق بر آن است تا با بررسی شاخص های مرتبط با کیفیت محیط شهری و مبلمان شهری از منظر دید شهروندان و ساکنین محلات منطقه 6 کلانشهر تهران، به شناسایی ابعاد آن بپردازد و یافته ها را مورد سنجش و تحلیل قرار دهد. روش انجام مطالعه در این تحقیق با توجه به ماهیت کار مبتنی بر روش توصیفی_تحلیلی و پیمایشی است. جهت گیری اصلی این پژوهش، کاربردی است. ابزار پژوهش پرسشنامه می باشد و جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان محلات 14 گانه منطقه 6 کلانشهر تهران می باشد که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 383 نفر بر اساس تراکم جمعیتی محلات تقسیم و توزیع شد. بر اساس نتایج آزمون آلفای کرونباخ؛ پایایی پرسشنامه های توزیعی در بین محلات 14 گانه منطقه 6 کلانشهر تهران، 0.780 به دست آمد. کیفیت محیط شهری در محلات 14 گانه منطقه 6 کلانشهر تهران با میانگین 3.0418 ؛ میانگین رضایتمندی ساکنین محلات 14 گانه منطقه 6 کلانشهر تهران از مبلمان شهری موجود در بستر محلات منطقه 6 کلانشهر تهران، 0.29625 ؛ میانگین اصول و استانداردهای مبلمان شهری، 2.9600 و میانگین زیبایی و تناسب مبلمان شهری، 3.0047 می باشد که رضایت نسبی ساکنین از ابعاد 4 گانه تحقیق را بیان می کند.

کلیدواژه ها:

مبلمان شهری ، اصول و استانداردهای مبلمان شهری ، زیبایی و تناسب مبلمان شهری ، کیفیت محیط شهری ، منطقه 6 تهران