فرایند برنامه ریزی استراتژیک در شهرداری اصفهان

پیچیدگی ساختار شهری از نظر دانش برنامه ریزی و مدیریت در درجه اول اهمیت قرار دارد. از این رو لازم است که توجه دقیق تری به خصوصیات سیستمهای اجتماعی مبذول گردد. در رویکرد سیستمی میان تمام پدیده های جهان ارتباط هدفمند و قانونمند وجود دارد وایجاد هرنوع تغییر یا اصلاح در هر سیستم بدون در نظر گرفتن روابط آن با سیستمهای دیگر عملی نخواهد بود. تفکر سیستمی بیانگر این حقیقت است که حفظ تعادل درازمدت در سیستمهای پیچیده مانند سیستمهای اجتماعی تنها از طریق همکاری متقابل زیرسیستم ها ممکن است و بنابراین دخالت امرانه و تصمیم گیری متمرکز و از بالا، با طبیعت سیستمهای اجتماعی در تضاد است یکی از مظاهر رویکرد سیستمی در برنامه ریزی شهری به عنوان برنامه ریزی استراتژیک معروف شده است و بطور کلی مبانی نظری برنامه ریزی استراتژیک در واقع از نظریه سیستم ها و نظریه تصمیم سازی در مدیریت اخذ شده است برنامه های استراتژیک ابزاری هستند که با تحلیل شرایط محیطی و ایجاد هماهنگی همسویی و هم افزایی سازمان را در ساختن اینده ای مطلوب مطابق نیازهای مخاطبین و ذی نفعان یاری می نماید. براساس نتایج مطالعات انجام شده هیچ یک از مدلهای برنامه ریزی استراتژیک موجود در ادبیات به صورت خاص و جامع به تمامی مولفه های لازم برای تدوین برنامه استراتژیک در شهرداری ها نپرداخته اند لذا هدف از ارائه این تجربه تبیین قدمهای برنامه ریزی استراتژیک نحوه انتخاب مدل مناسب و چگونگی پیاده سازی و اجرای این مدل در شهرداری اصفهان می باشد. این تجربه بر متدولوژی فرایند بو به روش جمع آوری داده و تحلیل محتوی می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، فرایند ، شهرداری ، اصفهان ، چشم انداز ، ماموریت