بررسی تاثیر مفهوم قلمروپایی در فضاهای اداری بر رضایتمندی کارکنان (نمونه موردی پایگاه مدیریت بحران شهر تهران)

قلمروگرایی ساز و کاری بنیادی است و در صورتی که قلمروهای عمومی در فضاهای اداری بصورت مشخص و مناسب ی تفکیک نشوند، آشفتگی در محیط رخ خواهد داد. تقویت قلمرو برای کارکنان در محیط های اداری باعث ایجاد محیطی می گردد تا کاربران نسبت به آن احساس تعلق و مالکیت کرده، و نظارت ایشان بر فضاهای دیگر به افزایش امنیت و تقاملات اجتماعی و در نهایت افزایش میزان کاربری در محیط اداری که هدف مطلوب طراحی است، منتهی خواهد شد. هدف این تحقیو، بررسی روند تاثیر مقوله قلمرو در کاربری فضاها و چگونگی اعمال روش هایی در جهت افزایش حس قلمرو در محیط های کاری می باشد . روش پژوهش از نوع کیفی بوده و ازروش تحلیلی و توصیفی جهت بسط موضوع قلمرو استفاده شده با استفاده از طرح پرسشنامه آزمون شده درخصوص ادراک کارکنان از محیط به تقیین میزان رضایت مندی شان از مشخصه های محیط فیزیکی و تخمین عملکرد خودبرآورد آنان در ارتباط با این عواملپرداخته شده است . برای طبقه بندی این موارد، بهترین روش مطالعه حضوری در محیط های اداری، مصاحبه و تهیه پرسشنامه و استخراج شاخص های مهم ایجاد حس قلمرو در آن می باشد. سوال پژوهش: تاثیر استفاده از قلمروپایی بر روانشناسی کاری و افزایش بهره وری کارکنان چیست نتایج به دست آمده حا کی از این مطلب می باشد که ایجاد حس قلمرو و مالکیت و تحریک رفتار قلمروپایی در کارمندان در فضاهای اداری به صورت هدفمند، ضرورتی است که به افزایش کارایی و بهبود امنیت محیط می انجامد و برای رسیدن به این مطلوب روش ها و راه حل های گوناگونی اعمال می گردد، که عبارتند از: دقت در طراحی فضاهای کاری مشترک، نورپردازی به جا و درست و امکانات گوناگونی از جمله: فضای کاری مشخص، میز مناسب، امکانات کافی، فضاهای مشخص بر ای استراحت ، فضاهای مشترک برای تبادل نظر و..

کلیدواژه ها:

قلمرو ، قلمروپایی ، محیط اداری ، کارکنان