بررسی تاثیر سیما و منظر شهری در رفتار های اجتماعی شهروندان (مطالعه موردی شهر شیراز)

امروزه، تاثیر سیما و منظر شهری به دلیل وجود کاربری های مختلف، از تاثیرگذارترین عناصر شهری در زندگی روزمره شهروندان محسوب می شوند، اما متاسفانه بی توجهی به ابعاد اجتماعی در طراحی شهری، آثار نامطلوبی بر الگوهای رفتاری شهروندان در خیابان ها داشته است. این پژوهش با تحلیل مفهومی رابطه میان فضا و اخلاق و رفتار شهروندان، رویکرد فضامحور در مدیریت رفتارهای شهری را به بحث می گذارد و تاثیر معیارهای کالبدی و بصری را بر میزان اخلاق محوربودن خیابان ها با تاکید بر خیابان های شهر شیراز را بررسی می کند. روش تحقیق توصیفی-همبستگی به کاررفته در این پژوهش از نوع کاربردی است و 80 نفر با ضریب اطمینان 95 درصد به عنوان حجم نمونه با استفاده از مدل کوکران از میان افرادی که تجربه حضور و قدم زدن در خیابان های شیراز را داشته اند انتخاب شده اند. گردآوری داده ها ( 24 شاخص کالبدی-بصری) به صورت پیمایشی (داده های اولیه) و با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه صورت گرفت که به صورت خوشه ای میان دو گروه زنان و مردان به طور مساوی توزیع شد. برای ارزیابی و پردازش داده ها از شیوه های آماری توصیفی و استنباطی، در قالب نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج نشان می دهد برپایه آنچه گفته شد سیمای شهری به معنای چشم انداز و منظری که به چشم بیننده می آید، علاوه بر آن که بازتابنده باورها، طرز فکر و اندیشه مردم شهری و به عبارتی گویای تاریخ تحول شهری، تا حدودی نشان دهنده راهکارهای رسمی برگزیده در مدیریت شهر نیز هست نتایج این مطالعه در شاخص های عنوان شده نشان می دهد که با توجه به نتایج ازمون فریدمن، پنج شاخص با سطح معنی داری sig:›0.004 سطح معنی داری مطلوبی را نشان می دهند و سه شاخص با سطح معنی داری sig:0.004-0.005 در وضعیت متوسطی ارزیابی شده اند و پنج شاخص دیگر با سطح معنی داری بیشتر از sig:‹0.007 نامناسب ارزیابی شده اند.

کلیدواژه ها:

سیما و منظر ، رفتار اجتماعی ، شیراز