پترولوژی ، ژئوشیمی و خاستگاه ماگمایی توده گرانیتوئیدی پیچاقچی ( استان آذربایجان غربی )

در استان آذربایجان غربی و در بخش شمال غربی شهرستان تکاب با فاصله ای حدود 560 کیلومتری تهران ، توده گرانیتوئیدی پیچاقچی با وسعتی حدود 37 کیلومتر مربع رخنمون یافته است . رنگ این توده خاکستری نسبتاً روشن است . از دیدگاه زمین شناسی ، این منطقه بخشی از زون فعال سنندج – سیرجان به شمار می رود. سنگ هاى گرانیتى- گرانودیوریتى پیچاقچی در حوالى روستاهاى پیچاقچى ومحمودآباد برونزدهاى وسیعى دارند. مطالعات پتروگرافی و نمودارهای نامگذاری لیتوژیکی سنگ ها حاکی از ترکیب گرانیتی و گرانودیوریتی سنگ های توده آذرین مزبور است . نمودارهای تعیین سری ماگمایی نیز حاکی از مشخص شدن محدوده های ساب آلکالن و کالکوآلکالن برای توده مزبور است . طبق نمودارهای تکتونیکی گرانیتوئیدها ، توده پیچاقچی از الگوی گرانیت های کمان آتشفشانی(VAG ) تبعیت می نماید . بر اساس ویژگی هایی مختلفی که برای انواع سنگ های گرانیتوئیدی عنوان شده است و همچنین با توجه داده های ژئوشیمیایی ، کانی شناسی و نمودارهای تعیین تیپ سنگ های گرانیتوئیدی مشخص گردید که ماهیت گرانیتوئیدهای پیچاقچی به گرانیتوئیدهای نوع I شباهت بیش تری نشان می دهند . با توجه به وضعیت تکتونیکی ، تحول و نحوه فعالیت ماگماتیسم در زون سنندج – سیرجان ، بنظر مى رسد نفوذ این توده همزمان یا اندکى بعد از بسته شدن اقیانوس نئوتتیس و طى فاز کوهزایى لارامید بوقوع پیوسته است . در این مقاله تلاش است تا با مطالعه پتروگرافی و ژئوشیمی این توده گرانیتوئیدی ، وضعیت پترولوژی آن مورد بررسی قرار گیرد.