بررسی کاربرد روش ژئوالکتریک در تفکیک رسوبات زیرسطحی و تعیین مناطق با آبدهی بالا در دشت هومند-آبسرد

امروزه با توجه به بالا بودن نیاز به منابع آب از یک طرف و کاهش سطح آب زیرزمینی در مناطق مختلف از طرفی دیگر؛ تعیین مناطق با پتانسیل بالای آبدهی به امری بسیار مهم و ضروری تبدیل شده است. انجام این کار نیازمند وجود دانش کافی در رابطه با نحوه توزیع ذرات رسوبی در یک محدوده می‌باشد. دشت هومند-آبسرد به شکل یک دشتک کشیده در امتداد شرقی-غربی و در قوس جنوبی رشته کوه البرز قرار دارد که توسط نهشته های کربناته و آذرآواری حاصل از فرسایش پر شده و از شمال مشرف به رشته کوه‌های البرز و از جنوب به تپه های نسبتاَ کم ارتفاعی است که محل عبور مسیلهای موجود در منطقه می باشد. تعداد 71 سونداژ ژئوالکتریک به منظور مطالعه رسوبات زیرسطحی و همچنین خصوصیات هیدروژئولوژیکی آبخوان منطقه انجام گرفته است. بر اساس اطلاعات مرتبط با لاگهای لیتولوژیک چاههای بهره برداری و پیزومتری و همچنین مطالعات ژئوالکتریک انجام شده در منطقه، نوع سفره آب زیرزمینی آزاد می باشد که از رسوبات مخروط افکنه های آبرفتی و همچنین رسوبات حاصل از فرسایش (به سن کواترنر) تشکیل شده است. در این مطالعه تلاش بر این است که با استفاده از اطلاعات موجود(لاگهای لیتولوژیک و مقاومت الکتریکی) و کالیبراسیون آنها، پراکنش انواع رسوبات زیرسطحی در دشت هومند-آبسرد به دست آمده و در نهایت مناطق با پتانسیل آبدهی بالا در محدوده آبخوان مشخص گردد. نتایج مطالعات فوق نشان می دهد که رسوبات زیرسطحی دشت گسترش چندانی ندارد و ضخامت آنها (آبرفتی و رسوبات ریزدانه رسی و سیلتی) در محدوده دشت از مقدار ناچیز تا حدود 400 تا 450 متر می رسد. همچنین با توجه به گستردگی سازندهای رخنمون‌یافته در منطقه، جنس رسوبات متفاوت بوده و نیز سنگ بسترهای متفاوتی توسط مقاومت الکتریکی منطقه تشخیص داده شده است

کلیدواژه ها:

پتانسیل آبدهی ، رسوبات زیرسطحی ، دشت هومند-آبسرد ، سونداژ ژئوالکتریک ، ، مقاومت عرضی