بررسی الگوی توزیع جمعیت و نیروی انسانی در حوزه های آبخیز استان هرمزگان

بررسی الگوی توزیع جمعیت و نیروی انسانی در سطح حوزه های آبخیز می تواند بانوان یک ابزاری توانمند در جهت هدایت سیاست ها و استراتژی ها در دست برنامه ریزان آبخیزداری قرار گیرد. در این راستا هدف از این تحقیق شناخت و تحلیل الگوی توزیع جمعیت و نیروی انسانی در سطح حوزه های آبخیز استان هرمزگان می باشد. در این تحقیقاز آمار توصیفی مبتنی بر مطالعات اسنادی، منابع اینترنتی و کتابخانه ای همچون سرشماری های عمومی نفوس و مسکن سال های 1375 و 1385 و سرشماری های عمومی کشاورزی مرکز آمار ایران بهره گیری شده است شاخص- های جمعیتی شامل تعداد جمعیت و روند تحول آن، تراکم جمعیت، پراکندگی جمعیت، تغییر درصد نسبی جمعیتو ترکیب سنی مدل نظر بوده اند. علاوه بر آن طبقه بندی سکونتگاه ها، وضعیت تراکم در طبقات مختلف ارتفاعی، درصد جمعیت در طبقات مختلف شیب در آبخیزهای نمونه استان هرمزگان مورد بررسی قرار گرفته اند. بدین منظور سه حوزه آبخیز از حوزه های آبخیز استان شامل جاسک در شرق، سورو خورجل درقسمت مرکزی و شمال و حوزهآبخیز ساحلی در قسمت های غربی استان انتخاب شدند. در این بررسی از نرم افزار های Ilwis, ArcGIS بهره گیری شده است نتایج نشان داد که روند افزایش جمعیت در هر سه حوزه آبخیز صعودی و نرخ افزایش جمعیت خیلی نزدیک به هم می باشد. بیشترین تراکم جمعیت در حوزه آبخیز شور و خورجل در شیب های 2 / 1 تا 5 درصد مشاهدهمی شود. اما در دو حوزه ساحلی و جاسک بیشترین تراکم جمعیت در طقه شیب 0 تا 2 درصد می باشند. در حوزه های آبریز ساحلی و جاسک وجود دریا عامل اصلی در تراکم جمعیت بوده است و بررسی نیروهای انسانی شاغل در حوزه آبخیز نشانگر این است که کمترین میزان زنان و مردان بیکار در حوزه آبخیز ساحلی و به ترتیب بعد از آن حوزه جاسک و شور و خورجل قرار می گیرند. مهم ترین علت این امر وجود دریا در حوزه ساحلی و بعد از آن جاسک و شرایط وجود کار در منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

توزیع جمعیت ، تراکم جمعیت ، روند جمعیت ، استان هرمزگان