بهینه سازی شبکه های دفع آب های سطحی با استفاده از یک الگوریتم ژنتیک خودانطباقی

در این پژوهش یک الگوریتم ژنتیک خود انطباقی برای طراحی بهینه شبکه های دفع آبهای سطحی، که یکی از زیرساختهای مهم شهری است، توسعه داده شد. در این الگوریتم رسیدگی به قیود مختلف اجرایی در حین کدبرداری از کروموزومها و پیکربندی شبکه انجام شد و قیود هیدرولیکی پس از عملیات شبیهسازی هیدرولیکی شبکه در مدل SWMM به وسیله جریمه خود انطباقی اعمال شد. جریمه خود انطباقی کروموزوم های غیر قابل قبول پس از تعیین مقدار بی اعتباری آنها و با شناسایی کروموزومهای درگیر با فضای جستجو انجام شد. عملکرد این الگوریتم در بهینه سازی یک شبکه محک معروف مورد آزمایش قرار گرفت و توانست با موفقیت و بدون نیاز به تنظیم و تعدیل پارامتری خاص، هزینه ساخت شبکه مذکور را در مقایسه با پژوهشهای قبلی کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، بهینه سازی ، رسیدگی به قیود ، جریمه خود انطباقی.