بررسی کیفیت رواناب های سطحی شهر زاهدان برای مصارف آبیاری

رواناب شهری به عنوان یکی از منابع آب قابل احیا و با ارزش در بسیاری از نقاط خشک و نیمه خشک جهان مطرح است. درک چگونگی استفاده از این منابع به صورت بهداشتی امری مهم و حیاتی است. در این پژوهش هدف تعیین خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی رواناب سطحی شهر زاهدان برای مصارف آبیاری بود. این تحقیق یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود. نمونهبرداری به صورت لحظه ای در دو رخداد بارندگی در محل تقاطع مسیل آذرخشی و پاسداران گرفته شد. نمونه ها از نظر پارامترهای فیزیکی، شیمیایی و میکروبی طبق کتاب روشهای استاندارد آزمایشات آب و فاضلاب و همینطور شاخص های کیفی آبیاری مورد بررسی قرارگرفتند و سپس نتایج حاصله با استاندارد محیط زیست ایران و FAO برای آب کشاورزی مقایسه شد. میانگین پارامترهای COD و 5BOD به ترتیب mg/l 359 و 6 / 56 و میانگین فلزات سنگین نیکل، روی، کادمیوم، سرب، مس، کروم، آهن در بخش محلول به ترتیب mg/l 8 / 6 ، 66 / 66 ، 1 ، 2 / 2 ، 93 / 8 ، 1 / 5 و 5 / 92 بود. میانگین کل کلیفرم ها MPN/100 ml 38333 مشاهده شد. همچنین میانگین شاخص های کیفی آبیاری از جمله SAR و Na% به ترتیب 1 / 20 و 2 / 59 درصد بود. نتایج تحقیق نشان داد که رواناب سطحی مسیلهای اصلی زاهدان از نظر بسیاری از پارامترها از جمله فلزات سنگین مانند نیکل، روی، سرب، مس و کروم و همینطور کدورت، TSS ، TDS ، سدیم، کل کلیفرم ها و COD بالاتر از حداکثر مجاز تعیین شده DOE و FAO برای مصارف کشاورزی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

رواناب سطحی ، زاهدان ، فلزات سنگین