بررسی رابطه بین اضطراب، افسردگی و نشخوارفکری با امید به زندگی مادران دارای کودک دبستانی نجف آباد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین اضطراب، افسردگی، نشخوارفکری با امید به زندگی مادران کودکان دبستانی به مرحله یاجرا درآمد. نمونه ای به حجم 110 نفر از مادران شهرستان نجف آباد به صورت در دسترس انتخاب و به ابزارهای پژوهش شاملمقیاس اضطراب بک (آرون تمکین بک، 1990)، پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر (اسنایدر، هاریس، اندرسون، هولران، ایرونیکو همکاران، 1991)، پرسشنامه ی افسردگی گلدبرگ (ایوان گلدبرگ، 1972)، پرسشنامه نشخوارفکری (باقری نژاد، صالحی فردی،طباطبایی، 1388)، پاسخ دادند. داده های حاصل از پرسشنامه ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیلقرار گرفتند. یافته های حاصل از پژوهش، وجود رابطه بین اضطراب، افسردگی و نشخوارفکری بر امید به زندگی مادران دارایکودکان دبستانی را تایید می کنند. از بین تمامی متغیرهای پیش بین (افسردگی، اضطراب و نشخوارفکری) تنها متغیر افسردگی نقشمعناداری در پیش بینی امید به زندگی دارد. نتایج حاکی از آن بود که بین میزان اضطراب، افسردگی و نشخوار فکری، با امید بهزندگی مادران دارای کودک دبستانی رابطه ی معکوس و معنادار وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد کهمتغیرهای پیشبین با امید به زندگی همبستگی چندگانه (p<0/01, MR=0/502) دارند و این ترکیب خطی 25/2 درصد ازواریانس امید به زندگی را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، افسردگی ، نشخوارفکری ، امید به زندگی