انوار نامتناهی اسم جامع الهی

[محیی الدین ابن عربی]

اسمای حق را دو مدلول است یکی مدلول عین اوست؛ و مدلول دیگر آنچه دلالت این اسم بر آن؛ و آن وصفی است که هر اسمی بدان اعتبار از اسمی دیگر منفصل میگردد و متمیز میشود چه مدلول اسم ذاتست یا صفتی از صفات و به اعتبار هر صفتی هر اسمی از دیگری متمیز گردد چون امتیاز غفور از قاهر و ظاهر از باطن و اول از آخر. (1)

وجود حقیقی «الله» است به اعتبار عین و ذات فقط، و نه به اعتبار اسماء، زیرا اسماء الهی را دو مدلول است؛ مدلول اول عین اوست که در این جا اسم عین مسمی است؛ و مدلول دیگر آن است که بر او دلالت می کند و اسمی را از اسماء دیگر جدا می سازد و متمایز می گرداند، مانند تمایز و جدایی اسم غفور از اسم ظاهر و باطن، و تمایز و جدایی اسم اول از اسم آخر. (2)

اسمای الهی دو مدلول دارند که مدلول اول عین او و عین مسماست؛ ولی مدلول دوم، اسمای الهی را از یک دیگر منفصل و منتزع می کند. (3)

***

[یزدانپناه عسکری]

انوار نامتناهی اسم جامع الهی محیط بر جمیع اسماء ، پیوند دهنده؛ منفصل و دسته کننده اسماء است. «یسئله من فی السماوات و الارض کل یوم هو فی شان - الرحمن : 29»

_________________

1 – تاج الدین حسین خوارزمی، شرح فصوص الحکم(خوارزمی/آملی)، 1جلد، بوستان کتاب (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم) - قم، چاپ: دوم، 1379. ص493

2 - فصوص الحکم ، ابن عربی ، درآمد برگردان متن ، توضیح و تحلیل محمدعلی موحد / صمد موحد – تهران نشر کارنامه 1386 صفحه 458

3 - شرح و ترجمه فصوص الحکم،محیی الدین ابن عربی/ پیشگفتار و ترجمه انگلیسی رالف استین، و متن عربی از ابوالعلاء عفیفی، ترجمه متن حسین مریدی. جامی 1391 ص 182