بررسی جامعه شناختی در ساختار سازمانهای غیررسمی

سازمان غیر رسمی توسط الگوها، رفتار ها و فعل و انفعالاتی که اصل آن از روابط شخصی بنیادی شکل گرفته، تعریف می شود. این وضعیت سازمانی غیر رسمی روی افراد و کارگروهی با توجه به نقش اعضای تیم متمرکز است و اطلاعات بدون ساختار گزارش دهی، جاری می شود؛ به دلیل اینکه وضعیت سازمانی غیررسمی اساسا روی نقش کارکنان سازمان تمرکز دارد. اطلاعات سازمان معمولا از ساختار اجتماعی برخوردار است و بر مشارکت کار افراد نظارت دارد. این ساختار دارای مجموعه ای از هنجارها، ارتباطات مختلف و روابطی است که معمولا حین همکاری و در زمانی که مجموعه ای از وابستگی ها به اشتراک گذاشته می شوند.ساختار اجتماعی مجموعه ای پویا از انجمن های خصوصی، شبکه های اجتماعی، منافع مشترک اجتماعات و منابع انگیزشی –عاطفی است. معمولا یک سازمان غیر رسمی، پویایی اجتماعی پیچیده ای از اعضای آن را توسعه می دهد و ساختارهای روشن، استراتژی و رویه های سازمان رسمی را هماهنگ می کند. ساختار سازمانی غیررسمی به ارتقا سطح پاسخ ها به رویدادهای پیش بینی نشده و پرورش خلاقیت و نوآوری برای حل مشکلات متفاوت کمک خواهد کرد.بیانیه ماموریت بخش مهمی از سازمان غیر رسمی است؛ زیرا داشتن دلیل مناسب برای وجود سازمان غیر رسمی حیاتی است. همچنین در حین کار به کارکنان کمک می کند که بر ماموریت های واقعی و اصلی سازمان تمرکز داشته باشند. عدم وجود اسناد و مدارک رسمی، پیچیدگی سازمان غیررسمی را کاهش می دهد. به طور معمول سازمان غیر رسمی دارای ماموریت ساده با اهداف روشن است که به اعضا کمک می کند تا مسئولیت ها و منافع خود و همچنین منابع موجود در سازمان را بشناسند. ماموریت باید به درستی با اهداف متقابل برای متقاعد کردن همه افراد نوشته شده باشد. این کار به تمام افراد برای دستیابی به اهداف متقابل بدون همکاری کمک می کند. سازمان غیر رسمی می تواند بدون استفاده از ساختار رسمی، این گونه از اهداف و عملیات را یکپارچه نماید. سازمان غیر رسمی با تکیه بر توانایی اعضای خود در حوزه خاصی از فعالیت تاسیس می شود. شایستگی ایجاد شده در اعضا در غیاب رهبران رسمی تعیین شده، مورد نیاز است. اعضا نیاز دارند به مهارت های فنی در بسیاری از فعالیت های فنی که به نفع سازمان انجام می دهند. مهارت های ارتباطی برای موفقیت سازمان غیر رسمی لازم است؛ چون بدون مهارت های ارتباطی نمی توانند پیام خود را منتقل کنند. این نکته نیز بسیار قابل توجه است که در هر حال رهبران همچنان مسئول پیگیری تایید صلاحیت در نواحی تردید آمیز بر اساس موفقیت های فعلی و اعتبار گذشته خواهند بود.

---