مطالعه اثر پاکوتاه کنندگی پاکلوبوترازول بر روی گل مریم و بررسی امکان تولید آن به شکل گلدانی

در این تحقیق اثرات روشهای کاربرد و غلظت پاکلوبوترازول به منظور کنترل ارتفاع گیاه و تولید گلدانی گل مریم با نام علمی Polianthes tuberosa L. مورد بررسی قرار گرفت.در آزمایش اول, پیازهای مریم قبل از کشت در محلول پاکلوبوترازول با غلظت های صفر 75,50,25 و 100 میلی گرم در لیتر و بمدت زمان 30,20,10 دقیقه فرو برده شده و سپس در گلدان کشت شدند. طرح به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کاملا تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. در آزمایش دوم, گیاهان در مرحله ای که 20 سانتی متر ارتفاع و برگهای کاملا توسعه یافته داشتند, با غلظت های 60,45,30,15,0 و 75 میلی گرم در لیتر پاکلوبوترازول در غالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار اسپری شدند. نتایج نشان داد که بلندترین گیاهان (54/54 و 60/40 سانتی متر) به ترتیب در آزمایش فروبری و اسپری گیاهان شاهد می باشند. سریعترین زمان گل دهی(107/3)نیز در گیاهان شاهد دیده شد در حالی که گلدهی با کاربرد پاکلوبوترازول با غلظت 100 پی پی ام تا 122/2 روز به تاخیر افتاد . صفات طول خوشه و طول ساقه و تعداد گلچه در هر دو روش فروبری پیاز قبل از کشت و اسپری تحت تاثیر غلظت پاکلوبوترازول قرار گرفتند. نتایج آزمایش ما نشان داد پاکلوبوترازول توانسته است اندازه گیاه را متناسب با اندازه گلدان کنترل کند.