ارزیابی اثرات آللوپاتیک تاج خروس وحشی بر روی گیاهان خیار و گندم کشت شده به صورت هیدروپونیک

یکی از مهمترین اندرکنش های بین گیاهان در اکوسیستم های طبیعی و زمین های زراعی دگرآسیبی (آللوپاتی) میباشد. علف های هرز گیاهان با اهمیتی از این نکته نظر می باشند که سبب افت محصول در مزارع به واسطه ی پتانسیل دگرآسیبی خود میگردند و میتوانند گروه های مختلفی از ترکیبات دگرآسیب را تولید نمایند. تاج خروس وحشی Amaranthus retroflexus L. یکی از رایجترین علف های هرز با اثرات دگرآسیبی شناخته شده میباشد. به منظور ارزیابی تاثیرات دگرآسیبی تاج خروس وحشی بر روی شاخصهای رشدی خیار و گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار به انجام رسید. گیاهان خیار و گندم در شرایط گلخانه ای به صورت هیدروپونیک بر روی بستر جامد پرلیت کشت شده و با غلظتهای 0، 0/25، 0/5، 0/75، 1، 2، 3، 4، و %5 از آبشویه ی تاج خروس وحشی تیمار گردیدند. مطابق با نتایج به دست آمده، گندم مقاومت بیشتری نسبت به خیار داشت بهطوری که خیار هیچ رشدی در تیمار %5 از خود نشان نداد در حالی که گندم در تمامی تیمارها رشد قابل قبولی داشت. غلظتهای 2 و %5 بیشترین تاثیر منفی را بر روی گیاه گندم داشتند. در مطالعه قبلی، ما خیار و گندم را روی کاغذ صافی تیمار نمودیم و غلظتهای موثر کاملا متفاوت از این مطالعه بودند. بر این اساس، اثرات دگرآسیبی تاج خروس وحشی نه تنها به غلظت آبشویه، گونه ی گیاهی و اندامی که آبشویه از آن تهیه شده است بستگی دارد، بلکه به نوع بستر کشت گیاهان گیرنده نیز وابسته است. از اینروی، انتخاب نوع بستر کشتی که در کشت گیاهان استفاده میگردد میتواند در تعیین پتانسیل دگرآسیبی یک گیاه تاثیرگذار باشد. در نتیجه انتخاب مواد مناسب کشت و حتی شرایط برای بررسی دقیق تعاملات دگرآسیبی بین گیاهان ضروری است.

کلیدواژه ها:

دگرآسیبی ، تاج خروس وحشی ، پارامترهای رشدی ، خیار ، گندم