رابطه ولی فرزندی و خودتنظیمی با اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان دختر و پسر

مقدمه: هم زمان با دسترسی روز افزون به اینترنت شاهد نوعی وابستگی در نوجوانان هستیم و بهره گیری نامناسب از آن امروزه یکی از دغدغه های جدی در روابط ولی- فرزندی و خودتنظیمی نوجوان شده است. هدفپژوهش حاضر، بررسی رابطه ولی- فرزندی و خودتنظیمی با اعتیاد به اینترنت در بین نوجوانان دختر و پسر می باشد. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم ناحیه 6 شهر مشهد در سال 1397 تشکیل می دادند که از میان آنها به شیوه تصادفی چند مرحله ای 300 دانش آموز ( 150 نوجوان دختر و 150 نوجوان پسر) انتخاب شدند و پرسشنامه رابطه ولی- فرزندی فاین و همکاران ( 1983 )، پرسشنامه خودتنظیمی میلر و براون ( 1999 ) و پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ ( 1998 ) را تکمیل کردند. جهت بررسی نتایج از روش های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (همبستگی و رگرسیون) استفاده شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد رابطه ولی - فرزندی همبستگی معکوسی با اعتیاد به اینترنت در نوجوانان دارد که نتایج رگرسیون نیز نشان داد رابطه نوجوانان با مادر (نسبت به رابطه پدر) به صورت معناداری بیشترین واریانس اعتیاد به اینترنت بوده است (به عبارتی 68 درصد از واریانس اعتیاد به اینترنت را تبیین می کند). شایان ذکر است که اختلاف معناداری بین نوجوانان دختر و پسر در مورد خودتنظیمی و اعتیاد به اینترنت مشاهده نشد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودتنظیمی سهم معنی داری در پیش بینی شاخص اعتیاد به اینترنت نوجوانان دارد. نتیجه گیری: بنابراین ضروری است در فرآیند پیشگیری از اعتیاد به اینترنت به نقش عوامل بین فردی مثل رابطه ولی - فرزندی و عوامل فردی مثل خودتنظیمی توجه نمود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، ولی - فرزندی ، خودتنظیمی و نوجوانان