شگردهای فانتزی سازی در داستان های محمدرضا شمس

فانتزی انواع گوناگونی چون فانتزی پری وار، تمثیلی، واقع گرا، فلسفی، گروتسک و ... دارد و از یک منظر به فانتزی عام و فانتزی نو و از منظری دیگر به فانتزی فروردین و فرازین تقسیم می شود. می توان گفت وجه تمایز انواع فانتزی ها در نوع تخیل موجود در آن هاست، اما آنچه در همه آنها مشترک است آفریدن دنیایی تخیلی و فراواقعی است. خلق این دنیای ختیلی و فانتاستیک از طریق شگردهایی صورت می گیرد که البته در همه آثار فانتزی، ثابت و از پیش شناخته شده نیست، بلکه از طریق بررسی های مختلف می توان به آنها پی برد. نگارندگان در این پژوهش با بررسی چهار داستان از محمدرضا شمس، یازده شگرد فانتزی ساز را مشخص کرده اند که برخی از آنها در مقایسه با پژوهش های پیشین تازگی دارند؛ مانند انتخاب راوی و قهرمان دیوانه نما، زمان پریشی، عینیت بخشیدن به مثل ها و نفرین ها و دعاها، استفاده از کهن الگوها و شخصیت های جادویی قصه های کهن، بنا نهادن داستان بر پایه ضرب المثل ها و فرهنگ عامه، و جان بخشی به مردگان و برانگیختن عالم اموات. از حیث انواع نیز، گونه های مختلف فانتزی اعم از واقع گرا، فلسفی، پری وار، تمثیلی، گروتسک و فانتزی اشیا را در داستان های شمس می توان دید.

کلیدواژه ها:

فانتزی ، شگردهای فانتزی ساز ، تخیل ، محمدرضا شمس ، داستان