جداسازی یون مس از نمونه پساب به کمک غشا پلی اترسولفونی اصلاح شده توسط نانو ذرات گرافن اکساید عامل دار با چیتوزان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 832

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CBGCONF06_057

تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1398

چکیده مقاله:

فلزات سنگین موجود در پساب های صنعتی و صنایع شیمیایی باعث صدمات و بروز مشکلات فراوانی به چرخه ی محیط زیست شده که جداسازی این مواد آلاینده ی شیمیایی را امری ضروری کرده. پس به کمک روشهای جداسازی غشایی، جداسازی فلزات سنگین از پسابهای صنعتی را می توان انجام داد. در این پروژهش هدف ساخت غشاءهای پلیمری اصلاح شده بود، که بتواند فلز مس موجود در آب را حذف نماید. بدین منظور از پلی اتر سولفون، حلال ان-ان دی متیل استامید و نانو ذرات گرافن اکساید عامل دار شده با چیتوزان که سنتز شده بود، جهت اصلاح خواص پلی اتر سولفون استفاده شد . همچنین آزمایش با سه پارامتر در سه سطح، درصد پلیمر 15)،18و21درصد)، درصد نانو ذرات 0/0)، 0/3 و 0/7 درصد وزنی پلیمر) و فشار عملیاتی 6)، 8 و 10 بار)، در برنامه مینی تب 17 به روش تاگوچی انجام شد که جهت ارزیابی کارایی غشاء از دو فاکتور محاسبه شار عبوری و درصد جداسازی استفاده و تاثیر پارامترهای آزمایش بر روی شار و درصد جداسازی غشاء بررسی شد. نتایج بدست آمده در شرایط بهینه از برنامه در این پژوهش، غشاء %18 پلیمر با %0/7 نانو ذره در فشار 8 بار بود که نتیجه آزمایش در این شرایط %73/8 حذف مس بدست آمد و از نانو ذرات گرافن اکساید عامل دار شده با چیتوزان آنالیزهای طیف سنجی انتقال فوریه مادون قرمز((FTIR و پراش اشعه ی ایکس (XRD) گرفته شد که در آنالیز FTIR پیک های مربوط به گروه های عاملی گرافن اکساید و چیتوزان و با بررسی آنالیز XRD ساختار کریستالی گرافن اکساید و ساختار بلوری چیتوزان مشخص گردید و همچنین از غشاءهای تهیه شده تست های زاویه تماس و عکس الکترونی روبشی (SEM)، گرفته شد که نتایج تست زاویه تماس غشاهای تهیه شده نشان داد که اضافه نمودن نانوذرات گرافن اکساید، خواص آبدوستی غشاء را به طور چشمگیری افزایش میدهد و با بررسی تست SEM، بافت رشته ای و منفذ دار مربوط به پلی اتر سولفون و حضور نانو ذرات گرافن اکساید در غشاءهای اصلاح شده با نانو ذرات مشخص گردید.

نویسندگان

وحید عارف

گروه مهندسی شیمی ، دانشکده مهندسی، واحد داراب ، دانشگاه آزاد اسلامی داراب ، ایران

ایمان خنشا

گروه مهندسی شیمی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، ایران