موانع حضور ج.ا.ایران در ایجادهمگرایی منطقه ای غرب آسیا پس از برجام

ماهیت نظام بین الملل در دنیای امروز به گونه ای است که به همان اندازه که دامنه های نقش و نفوذ و منافع ملی قدرت ها در دنیا افزایش می یابد به همان اندازه نیز ضرورت گسترش تعامل و همکاری و نیاز به ائتلاف ها و تمرکز بر منطقه گرایی نیز گسترش می یابد. به عنوان نمونه حضور آمریکا درمناطق مختلف جهان زمانی اتفاق افتاد که منافع آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم به عنوان یک ابرقدرت در مناطق مختلف جهان گسترش یافت و به تبع نیاز به شناخت ملتها و ائتلاف با دولت های جهان در مناطق مختلف یک امر اجتناب ناپذیر گردید.ایران نیز به دلیل ژئوپلتیک حساس خود از جمله قرارگرفتن در بین بحران های منطقه ای عراق و افغانستان و همچنین ماهیت مسایل سیاسی امنیتی که با آنهاروبرواست،ازجمله برنامه هسته ای، به نوعی بامسایل نظام امنیت بین الملل درارتباط مستقیم است. گسترش نقش ودامنه های منافع سیاسی امنیتی واقتصادی ایران درسطح منطقه ای و جهانی با نیاز به تعامل و شناخت بیشتر از مناطق مختلف جهان به خصوص منطقه خاورمیانه و غرب آسیا افزایش یافته است.این پژوهش با روش تحلیل محتوا بدنبال بررسی حضور فعال ایران درمنطقه ژئوپولیتیک غرب آسیا و موانع حضور آن است تا جاییکه با اهداف اقتصادی و سیاسی امنیتی واستراتژیک ایران هماهنگ باشد، است نتایج حاصل از این پژوهش از آنجا که مسایل ایران با مسایل جهانی در ارتباط هستند، تقویت منطقه گرایی و افزایش دامنه های نقش و نفوذ ایران می تواند درخدمت اهداف توسعه ای و رفع تهدیدات امنیتی و رشد اقتصادی کشور قرارگیرد