خانه ی ایرانی با دیدگاه معماری ایرانی_اسلامی

در طراحی بسیاری از بناهای موجود عصر ما به عوض ملاحظه نیازهای روان شناختی و فرهنگی کاربران توجه به عملکردهای اندام واره ای و جدیدترین نمونه های ساخته شده در کشورهای پیشرفته بی توجه به فرهنگ آن منطقه در اولویت قرار گرفته است. این ضعف در بسیاری از بناهای مسکونی در ایران به وفور مشهود می باشد. در حالیکه در چند دهه اخیر روانشناسی محیطی یافته های ارزشمندی را در زمینه تاثیر متقابل انسان و محیط در اختیار معماران و طراحان گذارده است. بر این اساس در طراحی یک خانه اعتقاد بر این است که صرف نظر از فضاهای مورد نیاز علاوه بر تطابق آن با محیط و فرهنگ آن جامعه و حتی باورهای مردم آن ناحیه استفاده از راهکارهای سنتی مربوط به هر مکان که حاصل تجارب ارزشمند بومیان آن منطقه در گذر زمان بوده است می تواند در بهبود شرایط زندگی مردم موثر باشد.در این تحقیق که با توجه به نظریه های روانشناسی صورت پذیرفت ویژگی های محیطی و فرهنگی موثر در زمینه خانه سازی در ایران مورد بررسی قرار گرفت. در این رابطه در طراحی سعی شد تا محیطی منطبق با جدیدترین امکانات امروزی و در عین حال سازگار با فرهنگ و اقلیم ایرانی- اسلامی طراحی گردد. چنین خانه ای علاوه بر فراهم آوردن شرایط آسایش به دلیل بهره مندی از تجارب ماندگار گذشتگان می تواند علاوه بر بهبود شرایط خانه سازی در ایران در احیای شیوه های معماری اصیل ایرانی –اسلامی که با فرهنگ و نیازهای مردم این سرزمین به مراتب سازگارتر و کارآمدتر بودند موثر واقع گردد. علاوه بر موارد ذکر شده بازیافتن هویت معماری ایرانی در نمای ساختمان ها که در چند ده ه اخیر با پیشرفت روز افزون تقلید کورکورانه و ساخت ساز نماهایی به شیوه غربی و کلاسیک اروپا کم کم به فراموشی سپرده میشود و بالابردن درک عموم مردم در زیبایی شناسی شیوه اصیل و شکوهمند گذشته ایران زمین می تواند از جمله نتایج این پژوهش باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی خانه- ، معماری ایرانی- ، احیای هویت-فرهنگ و سنت- ، روانشناسی محیطی