بررسی علل وراه کارهای پیشگیری از بروز خشونت علیه پرسنل درمانی بخش اورژانس بیمارستان شهید بهشتی قم

مقدمه و هدف : مواجهه با خشونت در محیط کار به عنوان عامل خطری تهدید کننده برای سلامتی کارکنان محسوب می شود.کارکنان مراکز بهداشتی-درمانی به ویژه پرستاران بیشتر از سایر کارکنان در معرض خطر تهدید، خشونت فیزیکی و کلامی قرار میگیرند. لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی خشونت در اورژانس در بیمارستان شهید بهشتی قم می باشد.روش ها : در این مطالعه توصیفی مقطعی که از آذر تا بهمن ماه سال 1387 انجام شد، جامعه مورد مطالعه، 98 نفراز کارکناندرمانی شاغل در بخش اورژانس بیمارستان آموزشی شهید بهشتی قم بودند معیارهای ورود تمایل شخصی کارکنان واحد درمان باکلیه مقاطع تحصیلی و رده های شغلی با سابقه یک سال فعالیت در بخش فعلی بود.نتایج: 77/7 درصد یعنی 84 نفراز شرکت کنندگان قرارگیری در معرض آزار و اذیت لفظی،رفتارهایی مانند تهدید، توهین، تحقیر، ارعاب، تمسخر، قلدری و فحاشی را گزارش نمودند. 9/13 درصد از شرکت کنندگان تعداد آزار لفظی را خیلی زیاد 15/7 درصد زیاد 7/27 درصد متوسط و بقیه آن را کم یا خیلی کم گزارش کرده اند .همچنین 7/28 درصد از کارکنان درمانی سابقه خشونت فیزیکی را در طی 12 ماه گذشته گزارش نمودند . بیشترین عامل خشونت فیزیکی (3/64 درصد) و کلامی (85/5 درصد) همراهان بیماران بودند.نتیجه گیری : باید توجه داشت که خشونت محل کار یک مساله چندبعدی است که ابعاد مخرب این پدیده بر کارآمدی کارکناناورژانس و نیز بهره وری بیمارستان اثرات سوء بر جا می گذارد، لذا ایجاد یک محیط حمایتی، فراهم نمودن برنامه های آموزشی مستمر،منابع مالی و نیروی انسانی کافی، محدودکردن زمان ملاقات، همچنین نظارت و پاسخگویی در مراقبت از بیماران به منظور اجرایموفقیت آمیز برنامه های مراقبتی توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

خشونت شغلی ، اورژانس ، خشونت کلامی ، خشونت فیزیکی