مقایسه اثر پرومتازین و اوندانسترون عضلانی در درمان سرگیجه محیطی بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس

مقدمه و هدف : سرگیجه از جمله شایع ترین عللی است که بیماران با آن به اورژانس مراجعه می کنند. از این میان مناسب ترینروش درمانی برای حمله حاد سرگیجه محیطی درمان دارویی می باشد. پرومتازین از داروهای مورد مصرف در درمان حمله حادسرگیجه در اورژانس می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر و عوارض پرومتازین و اندانسترون عضلانی در درمان سرگیجه محیطیانجام گرفت.روش ها : این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور در بیمارستان های آموزشی شهر یزد انجام گرفت. 160 نفراز بیماران با معیارهای ورد به مطالعه انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه پرومتازین و اندانسترون تقسیم شدند. در گروهپرومتازین 25 میلی گرم پرومتازین عضلانی و در گروه اندانسترون 4 میلی گرم اندانسترون عضلانی تجویز شد. سپس شدت عوارضجانبی و علائم بالینی و شدت سرگیجه در زمان های قبل و بعد از دریافت دارو تا 2 ساعت ارزیابی شد.نتایج : میانگین شدت سرگیجه در گروه پرومتازین در زمان های صفر، 30، 60، 90 و 120 دقیقه بعد از درمان به ترتیب 6.9، 5.8، 4.1، 2.8 و 2.4 بوده است در حالیکه در گروه اندانسترون شدت سرگیجه به ترتیب 6.6، 5.5، 3.8، 2.5 و 1.8 بوده است. علی رغم اینکه شدت سرگیجه در گروه اندانسترون کمتر از گروه پرومتازین بوده است اما به جز دقیقه 120 تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشته است. نتیجه آزمون Greenhouse-Geisser نیز نشان داد که در طول زمان تفاوت معنی داری میان دو گروه در کل وجود ندارد (p=0.39). همچنین تمامی عوارض جانبی در گروه پرومتازین بیشتر بود. نتیجه گیری : با توجه به تاثیر مشابه اندانسترون و پرومتازین و عوارض جانبی بسیار پرومتازین می توان از اندانسترون در درمانسرگیجه محیطی در اورژانس به عنوان جایگزین پرومتازین استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سرگیجه حاد محیطی ، اورژانس ، پرومتازین ، اندانسترون