برنامه ریزی گردشگری با رویکرد آینده پژوهی

انسانها به طور ذاتی و فطری تمایل به درک و شناخت آینده دارند. نگرانی انسان از آیندهای نامعلوم همراه با ویژگی های خاص خود، ضرورت شناخت آینده و برنامه ریزی برای نحوه ی برخورد با آن را ایجاب مینماید. پیشبینی آینده همیشه با ریسک همراه است و بر این اساس بررسی و مطالعه روندها در برنامه ریزی، اهمیت زیادی مییابد . این شناخت به برنامه ریزان و دانشمندان کمک می نماید تا در عرصه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و غیره با اطمینان خاطر برنامه ریزی نمایند. در این میان، یکی از این موضوعات مهم و اساسی که نقش بسیار مهمی در توسعه ی اقتصادی شهرها و روستاها دارد و میتواند با طراحی سناریو منجر به بهبود رشد اقتصادی و بالا رفتن کیفیت زندگی افراد شود، مقوله ی توسعه ی صنعت گردشگری است. امروزه صنعت گردشگری به عنوان یکی از درآمدزاترین بخشهای اقتصاد جهان، مورد توجه بسیاری از کارشناسان، محققان و سیاست گذاران قرار گرفته است.صنعت گردشگری در ایران، یکی از صنایعی است که آینده پژوهی در آن بسیار اهمیت دارد. این صنعت از ظرفیت های بسیار بالایی برای رشد و توسعه برخوردار است. بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری ایران رتبه دهم جاذبه های باستانی و تاریخی و رتبه پنجم جاذبه های طبیعی را در جهان دارا است. به نظر کارشناسان این صنعت از توسعه ای که شایسته آن است برخوردار نبوده است. از دلایل آن می توان به آماده نبودن بسترهای اقتصادی، عدم برنامه ریزی و آینده نگری مناسب در ایران، برای جذب سرمایه گذاری در ساخت هتل و سایر صنایع جانبی این حوزه اشاره کرد. در این تحقیق سعی می شود مفهوم سیستم گردشگری و ضرورت آینده پژوهی در آن تبیین و تفسیر گردد

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، روش سناریو سازی ، گردشگری