تأثیر کود زیستی باکتریایی و کشت گندم زمستانه به عنوان کود سبز بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان

به منظور ارزیابی کودهای زیستی باکتریایی (ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) و تأثیر کشت گندم زمستانه به عنوان کود سبز بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان آزمایشی در سال زراعی 1387 به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. عوامل اصلی در 4 سطح کودی F1(بیست و پنج درصد کود شیمیایی اوره + 75 درصد کود دامی)، F2 (پنجاه درصد کود شیمیایی اوره +50 درصد کود دامی)،F3(پنجاه درصد کود شیمیایی اوره + 50 درصد کود دامی + کودسبز)، F4(بیست و پنج درصد کود شیمیایی اوره +75 درصد کود دامی + کودسبز) در نظر گرفته شد. و عوامل فرعی در 2 سطح شامل I1 ( بذور تلقیح شده با باکتریهای افزاینده رشد) وI0 (بذور تلقیح نشده) در کرتهای فرعی به صورت تصادفی قرار گرفت. نتایج بهدست آمده نشان داد که عملکرد دانه به طور معنیداری تحت تأثیر کشت گندم زمستانه به عنوان کودسبز قرار گرفت، به طوری که حداکثر عملکرد دانه در سیستم تلفیقی F3 مشاهده شد. (F3>F2>F4>F1) نتایج بیانگر آن است که تلقیح بذرها با کود زیستی باکتریایی موجب افزایش عملکرد در مقایسه با تیمار شاهد گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که با کاربرد کودهای تلفیقی (شیمیایی و دامی و زیستی) و کشت غلات زمستانه به عنوان کودسبز قبل از گیاه هدف میتوان عملکرد دانه بیشتری به دست آورد.

کلیدواژه ها:

کود زیستی باکتریایی ، کود سبز ، سیستم تغذیه تلفیقی ، عملکرد ، اجزای عملکرد ، آفتابگردان