بررسی و نقد اندیشه سید قطب پیرامون امام علی (علیه السلام)

مسئله امامت، از مسائل اختلافی میان اهل سنت و شیعه بوده که طی سالیان دراز کتاب ها و مناظرات مختلفی در مورد آن، شکل گرفته است. متفکران و عالمان معاصر نیز به نوبه خود به این مسئله پرداخته اند. ازجمله این افراد؛ سید قطب از نواندیشان و دانشمندان اهل سنت بوده که در تفسیر خود (فی ظلال القرآن)؛ به مسئله امامت و اشکالات خود بر مبانی شیعه پرداخته است. تفکرات سید قطب، تاثیرات بسیاری بر مخاطبان سنی مذهب داشته است. سید قطب علاوه بر تقریر جدید اشکالات قدماء بر امامت و اهل تشیع، در برخی مسائل؛ اشکالات تازه ای را نیز مطرح کرده است، ازجمله؛ در بحث ابلاغ سوره برائت، صاحب فی ظلال القرآن پیرامون مامور ابلاغ آیات برائت معتقد است که پیامبر اسلام نخست ابوبکر را به عنوان امیرالحاج به سوی مکه فرستاد، پس از آن آیات برائت نازل شد که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) علی را برای ابلاغ آن فرستادند. وی در موضوع شرب خمر ضمن بیان شان نزول ضعیف آیه 43 سوره نساء و مسکوت گذاشتن آن، در صدد القای این مطلب است که علی (علیه السلام) شرب خمر کرده است. در بحث مباهله نیز سید قطب در تفسیر آیه شریفه مباهله هیچ اشاره ای به ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم و مصادیق آن ها نکرده است. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی اندیشه های سید قطب پرداخته و با استناد به آیات و روایات از منابع اهل سنت، تفکرات و استدلالات وی در تفسیر فی ظلال القرآن پیرامون امام علی (علیه السلام)، بررسی و نقد شده است.

کلیدواژه ها:

امام علی (ع) ، سید قطب ، فی ظلال القرآن ، اندیشه ، شبهات.