قدرت دانش در فرایند بین المللی و جهانی شدن

امروزه با واقعیتی بنام جهان شدن مواجهیم. جهانی شدن به معنای گسترش ارتباطات میان انسانها و افزایش تاثیر متقابل اقدام، ملت ها و کشورها بر یکدیگر می باشد. ایفای نقش جهانی مستلزم دست آورهای علمی و دانش است که می تواند کمک شایان و جشمگیری به حکمرانی در سطوح جهان نماید. میشل فوکر رابطه بین قدرت و دانش را رابطه ای دیالتیکی مینامد و معتقد است که هر دو موجبات تقویت یکدیگر می گردند. رثابت به منظور ورود سریع تر به بازار و فتح قالب ذهنی مردم جوامع گوناگون از جمله مباحث مهم و چالش برانگیز قدرت دانش در فرایند جهانی شدن می باشد. مهمترین مولفه دانش یاددهی و یادگیری است که چنانچه با ابزار متفاوت بودن و متمایز بودن تجهیز گردد، منشاء اثرات فراوانی برای آن جامعه و جهان خواهد شد. مظور از متفاوت بودن تفاوت های فیزیکی و منظور از متمایز بودن تفاوت های ذهنی است که در روح، جسم و روان مخاطبین اثر بگذارد. عناصری که بیشترین تاثیر را در قدرت دانش به منظور جهانی شدن و بین المللی شدن می گذرد عبارتند از الف) پیشرفت های تکنولوژیک و شبکه های ارتباطی ب) سیاستگذاری و سرمایه گذاری روی فعالیت های گوناگون آموزش عالی ج) گفتمان ؛ پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای از نوع توصیفی و تحلیلی تنظیم شده است و درصد پاسخ به این پرسش است که دست اندرکاران کشور در سطح کلان چه اهدافی و انگیزه هایی را می توانید از جهانی شدن و بین المللی شدن از طریق دانش و آموزش تعقیب نمایند و عوامل موثر بر انتقال دانش در فرایند تعاملات و تبادلات بین دانشگاهی در سطح فراملی چیست.

کلیدواژه ها:

قدرت دانش ، پیشرفت های تکنولوژیک ، جهانی شدن ، بین المللی شدن ، حکمرانی ، سیاستگذاری آموزش عالی ، گفتمان جهانی