رابطه جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی، مشکلات بین شخصی و گرایش به اعتیاد در دانش آموزان دختر دوره متوسطه

پژوهش حاضر به تعیین رابطه جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر اهواز در سال تحصیلی ( 98 - 97 ) پرداخته است. روش این پژوهش از نوع همبستگی است که با استفاده از جدول مورگان تعداد 250 نفر از دانش آموزان دختر را به صورت روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و سپس از طریق پرسشنامه های جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی، مشکلات بین شخصی و پرسشنامه تمایل به اعتیاد مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها حاصل از ضریب همبستگی نشان داد که بین جو عاطفی خانواده با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان رابطه منفیمعنی داری، بین ناگویی هیجانی با گرایش به اعتیاد رابطه مثبت معنی داری و بین مشکلات بین شخصی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد؛ همچنین یافته های رگرسیون چندگانه نشان داد که رگرسیون گرایش به اعتیاد دانش آموزان از روی متغیرهای جو عاطفی خانواده، ناگویی هیجانی (دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف احساسات، تفکر عینی) و مشکلات بین شخصی (قاطعیت، مردم آمیزی، اطاعت پذیری، صمیمیت، مسوولیت پذیری و مهارگری) معنی دار است. نتایج به دست آمده مبین این است که متغیر دشواری در شناسایی احساسات، مردم آمیزی، مهارگری و جو عاطفی خانواده قادر هستند کهگرایش به سوءمصرف مواد مخدر را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

جو عاطفی خانواده ، ناگویی هیجانی ، مشکلات بین شخصی ، گرایش به سوءمصرف مواد