رابطه ذهن آگاهی و سلامت معنوی در پیش بینی کفایت اجتماعی معلمان دانش آموزان کم توان ذهنی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 740
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PEXCEC01_002
تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1398
چکیده مقاله:
هدف: تحقیق حاضر رابطه ذهن آگاهی و سلامت معنوی در پیش بینی کفایت اجتماعی معلمان دانش آموزان کم توان ذهنی است. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع پیش بین بوده است .جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان زن و مرد کودکان استثنایی شهرستان زاهدان که در سال 1398-1397 مشغول تدریس می باشند. که 90 نفر از معلمان کودکان استثنایی به روش نمونه گیری سرشماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های پرسشنامه کفایت اجتماعی ه پرندین ( 1385 )، ذهن آگاهی فرایبورگ( 2006 ) و سلامت معنوی پالوتزیان و الیسون ( 1983 ) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و استاندارد با استفاده از نرم افزار spss22 انجام شد. یافته ها : نتایج نشان داد که ذهن آگاهی با کفایت اجتماعی و سلامت معنوی با کفایت اجتماعی رابطه مثبت و یافته ها : نتایج نشان داد که ذهن آگاهی با کفایت اجتماعی و سلامت معنوی با کفایت اجتماعی رابطه مثبت و معنی داری در سطح اطمینان 0/99 دارد. علاوه بر این نتایج رگرسیون نشان داد که ذهن آگاهی به میزان 0/29 درصد واریانس و سلامت معنوی 0/40 واریانس کفایت اجتماعی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه امروزه همه کشورهای جهان به آموزش و پرورش استثنایی به عنوان یک ضرورت فرهنگی و اجتماعی می نگرند و بخش قابل توجهی از امکانات آموزش و پرورش عمومی آنها به کودکان و دانش آموزان استثنایی اختصاص می یابد بنابراین ذهن اگاهی و سلامت معنوی در معلمان آنها به عنوان متغیرهای روان شناختی در تبیین کفایت اجتماعی آنان در ارتباط با کودکان استثنائی محسوب می شود. در این جهت ارائه اقداماتی در جهت ارتقای سلامت معنوی و ذهن آگاهی، منجر به افزایش کفایت اجتماعی در معلمان دانش آموزان کم توان ذهنی خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه صغری کربلایی هرفته
روانشناس، استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
افسانه سنچولی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان