بیماری های پس از زایش در صنعت گاو شیری

بیماری کتوز یکی از بیماری های شایع در نشخوارکنندگان است که در نتیجه اختلال در متابولیسم انرژی و افزایش نیاز به قند خون در گاوهای پر تولید، آبستنی دو قلو و گرسنگی های شدید حاد حادث می شود و می تواند باعث کاهش تولید شیر، کاهش پروتئین شیر، کاهش وزن بدن، کاهش اشتهاء، کاهش باروری و گاهی باعث جابجایی شیردان شود . زیان اقتصادی حاصل از لنگش شامل کاهش تولید شیر، کاهش باروری و افزایش ریسک حذف در گاوهای شیری است. تب شیر، از جمله شکل تحت بالینی آن، در متون علمی سابقه تاریخی طولانی دارد و تحقیقات زیادی روی آن انجام گرفته و هنوز یکی از چالش های بزرگ پرورش گاو شیری در دنیای امروز است. افزایش چشمگیر تولید شیر در اوایل دوره شیردهی، بروز مشکلات مختلف تولیدمثلی را افزایش می دهد. از این رو، آگاهی از شاخص های تولیدمثلی و اهمیت اقتصادی آن ها، از مسائل مهم در مباحث مدیریتی محسوب می شوند. جفت ماندگی یکی از ناهنجاری های تولیدمثلی رایج پس از زایش در گاو شیری محسوب می شود. زمان طبیعی دفع جفت 0/5 تا 8 ساعت (متوسط 6 ساعت) بعد از زایش است. به باقی ماندن جفت بیش از 24 ساعت پس از زایش، جفت ماندگی می گویند که بر اثر جدا نشدن کوتیلدون از کارانکول های رحم و بیحرکت شدن (آتونی) رحم رخ می دهد. جابجایی شیردان به سمت چپ یک بیماری متابولیک مهم در گاوهای شیری بوده که خسارات اقتصادی هنگفتی به صنعت دامداری تحمیل می نماید. از این رو، تشخیص ابتلا به جابجایی شیردان به سمت چپ به خصوص در هفته های ابتدایی پس از زایمان، بسیارحایز اهمیت می باشد. سخت زایی به عنوان تاخیر در زایمان یا زایمان مشکل تعریف شده است و در گاوهای شیری بیشتر در اولین زایش بروز می کند و ممکن است به مرده زایی و حذف گاو نیز منجر شود.

کلیدواژه ها:

بیماری های دام ، زایمان ، گاو شیری