تربیت زبان و نقش آن درارتقاء بهداشت روان عارفان مسلمان

زبان یکی از اعضای بدن انسان و نعمتی الهی است که علاوه بر بلعیدن و چشیدن، در سخن گفتن هم نقش دارد. به کارکردهای این عضو در سعادت و شقاوت بشر در قرآن و روایات رسیده از پیامبر مکرم اسلام (ص) و ائمه معصومین (ع) اشاره شده است. توصیه به تادیب و تربیت زبان به سبب بهره مندی از فایده های آن در آرامش و تعالی فرد و جامعه بسیار مورد تاکید است.عارفان مسلمان که پیروی از شریعت را اساس کار طریقت خویش ساخته اند و در مسیر سیر و سلوک الهی از فایده های تربیت انبیاء و اولیای الهی (ع) برخوردار شدند، سخنان نغز و رفتارهای پسندیده ای که نشان از سلامت روان میباشد از خود بروز دادند که در متنهای عربی به جای مانده از قرن دوم هجری به بعد به ما رسیده است.در این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی سعی شده تا آموزه های تربیتی مربیان عرفانی در تربیت زبان و نقش آن در ارتقاء بهداشت روان مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

صمت ، آفتهای بیان ، تقوا ، آرامش روحی.