مقایسه وضعیت بدنی دانش آموزان تکواندو کارپسر با دانش آموزان غیر ورزشکار شهرستان هشترود

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه وضعیت بدنی ناهنجاری های بدنی دانش آموزان پسر تکواندو کار با دانش آموزان غیرورزشکاراست.15 دانش آموز تکواندو کار و 15 دانش آموز غیر ورزشکارسالم، که به دو گروه همگن تقسیم شدند (با میانگین سن تکواندو کاران12/86سال و غیر ورزشکاران12/66سال، میانگین قد تکواندو کاران156/89 سانتی متر و غیر ورزشکاران156/33 سانتی متر و میانگین وزن تکواندو کاران50/09کیلوگرم و غیر ورزشکاران50/17 کیلوگرم بود). گروه تکواندو کاران را دانش آموزانی که سابقه ورزشی بیش از 3 سال داشتند، و گروه غیر ورزشکاران را دانش آموزانی که فعالیت بدنی نداشتند را تشکیل دادند. همه آزمودنی ها از اول تا اخر مراحل آزمون شرکت کردند. از تمامی آزمودنی ها اندازه گیری متغیر های سر به جلو، اسکولیوز، کیفوز، لوردوز، زانوی پرانتزی، زانوی ضربدری و کف پای صاف، به عمل آمد. برای نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیرو ویلک استفاده شد. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون پارامتریک t مستقل استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد، در ناهنجاری های سربه جلو، اسکولیوز، کیفوز، لوردوز، پای پرانتزی، بین گروه های تکواندو کار و غیر ورزشکار تفاوت معنی دار نبود. ولی در ناهنجاری های پای ضربدری و کف پای صاف بین گروه ها تفاوت معنی داری وجود داشت. سطح معنی داری((p≥ 0/05 بود. با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که ورزش تکواندو به علت نوع تمرینات و فعالیت های رایج در آن در سنین پایه به ویژه در نوجوانان می تواند بر وضعیت بدنی ورزشکاران تاثیر بگذارد و موجب کاهش ناهنجاری های بدنی به ویژه در پای ضربدری و کف پای صاف شود.

کلیدواژه ها:

وضعیت بدنی ، دانش آموزان تکواندو کار ، دانش آموزان غیر ورزشکار