بازپژوهشی شناخت فقهی معارف نماز

یکی از مسائلی که برای شناخت نماز و حقیقت آن حائز اهمیت است، اداب نماز می باشد. نوشتار پیش روی عهده دار بیان برخی از آداب نماز بوده که خود شامل آداب ظاهری و باطنی می باشد. رعایت این آداب ظاهری، به تحقق آداب باطنی کمک می کند که در روایات بر آن تاکید شده، نمایانگر اهمیت فراوان آن است، از جمله مهمترین مراحل ورود به نماز وضو می باشد که خود دارای آدابی چند است؛ از جمله خواندن دعاهای مخصوص، مسواک زدن، مضمضمه و استنشاق نمودن، خشک نکردن آب وضو. نماز علاوه بر آداب ظاهری، دارای آداب باطنی و درونی نیز می باشد، که اگر انسان بخواهد به سر و حقیقت درونی آن برسد، ناچار به رعایت آنهاست. نماز جلوه ای از بندگی انسان در پیشگاه خدا و مظهر عبودیت و عبادت است و چگونگی خواندن نماز و برقراری ارتباط قلبی، یکی از مسائل م هم شیعیان و کلیه مسلمانان جهان می باشد. این نوشتار پس از بیان برخی آداب ظاهری نماز به مهمترین آداب باطنی نماز اشاره نموده؛ از جمله: اخلاص و نیت قربت، حضور قلب، تفهم، حالت شرم و حیا. نقش حضور قلب در نماز از دیگر مباحثی است که این نوشتار عهده دار آن است، در واقع نماز درست و واقعی، نمازی است که نمازگزار در آن، حضور قلب داشته، رشد آور و همانند دارویی شفابخش است، چنین نمازی است که انسان نمازگزار را از فحشا و منکر باز می دارد و او را به تکامل و عروج می رساند.

کلیدواژه ها:

معارف نماز ، حقیقت نماز ، آداب ظاهری ، آداب باطنی ، حضور قلب