بارشناسی حدیث یقطع الصلاه المراه والحمار و الکلب با رویکرد فقه الحدیثی

از آن جا که فهم مبانیف مولفه ها و راهکارهای رفتاری در سبک زندگی را می توان در آموزه های قرآنی و روایی جست و جو کرد که از مهمترین آنها سیره انسان ساز پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) است و با توجه به معصوم بودن ایشان، رفتارهای بی نظیر اخلاقی و انسانی از آن بزرگواران به منصه ی ظهور گذاشته شده و در قالب حدیث به دست ما رسیده است؛ حال آنکه در بررسی احادیث، گاهی به احادیثی از جمله حدیث یقطع الصلاه المراه والحمار و الکلب بر می خوریم که گویا جای بازنگری و بحث داشته و از جمله احادیثی است که چالش های زیادی به دنبال داشته و توضیحات مختلفی بر آن داده شده و با چندین حدیث و روایت دیگر در این باره در تضاد می باشد. بر همین اساس پژوهش حاضر که به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام یافته، این حدیث را در متون مختلف دینی بررسی و به نقد و تحلیل آنها نشسته و حکایت از آن دارد که آنچه از زبان پیامبر (ص) به عنوان دلیل قطع نماز به سبب عبور انسان یا حیوان نقل شده باشد، ضعیف بوده و اسناد آن به پیامبر گرامی اسلام مخدوش می باشد به طوری که نمی توان دراثبات قول پیامبر (ص) به آن اسناد اعتماد کرد و علت و حکمت آنچه که در کتب حدیث اهل سنت و شیعه نقل شده که پیامبر اسلام (ص) هنگام نماز در مقابل خود حایل و مانعی از جمله عصا قرار می داد، قطع ارتباط نمازگزار به سبب عبور انسان یا حیوان با خدا نبوده، بلکه از باب ادب و احترام به نماز بوده و نشانه انقطاع از مردم به سوی خداست. بنابراین می توان به این نتیجه رسید که نماز به سبب عبور زن، الاغ و سگ باطل نشده و بهتر است نمازگزار در هنگام نماز جلوی خود ستره ای گذاشته تا موجبات توجه او به سجده گاهش را فراهم و از جلب توجه او به اطراف جلوگیری گردد.

کلیدواژه ها:

فقه الحدیث ، زن ، قطع نماز