نقش تربیتی زنان در تحقق صلح اجتماعی

جوامع بشری همواره در فضای صلح و ناصلح قرار داشته اند و صلح تنها در نبود جنگ تامین نمی شود، بلکه در فقدان یک نظام اجتماعی سالم، خشونت و عقده ها بازتولید می شوند و بی نظمی اجتماعی مولد بی نظمی سیاسی خواهد شد. صلح سیاسی بدون توجه به صلح اجتماعی و نقش زنان، صلحی ناپایدار، ناموفق و شکننده خواهد بود. زنان نقش موثری در مدیریت و تربیت فرزندان در خانواده و جامعه را دارند. وقتی زنان آگاهتر شد، جامعه نیز آگاهتر می شود. عموما زنان برای آوردن صلح تلاش می کنند، چرا که زنان بیشترین ضرر را از جنگ در کشور دیده اند و می دانند که در این تغییر رفتار و فرهنگ صلح جویی، تنها نخواهند بود. اهمیت دادن به نقش زنان در ایجاد صلح را گامی بسیار بزرگ برای رسیدن به صلح دانست. زمانی که مادران ایران از نقش سازنده خود در ایجاد صلح آگاهی پیدا کنند، بی گمان در رسیدن به صلح اجتماعی نیز دشواری کمتری خواهد بود. توانمند شدن زنان یکی از شاخصه های مهم برای گذار بهسوی یک جامعهی سالم است؛ آموزش هر کودک از خانواده شروع میشود و پدر و مادر توانمند همراه هم می توانند فرآیند اجتماعی شدن کودکان را به گونه ی درست انجام دهند و جامعهای که در آن کارکرد نهادهای اجتماعی به گونه ی درست مدیریت می شوند و فقر فرهنگی به گونه ی ارثی منتقل نمی شود و این بزرگترین گام برای نهادینه شدن صلح درونی و بیرونی در جامعه است. در این پژوهش به بررسی صلح اجتماعی و نقش زنان در شکل گیری آن خواهیم پرداخت و اینکه زنان همراه مردان میتوانند در ترویج فرهنگ صلح، دگرخواهی و صلح اجتماعی تاثیری شایان توجه را داشته باشند و طرد، نادیده انگاشتن و حذف زنان از جامعه می تواند روند صلح را به سمت ناصلح و خشونت منجر شود. اطلاعات توصیفی این پژوهش از طریق جمع آوری داده های کتابخانه ای جهت منابع نظری پژوهش، همچنین بهره گیری از دیدگاه پژوهشگران حوزه جامعه شناسی و صلح مورد استفاده قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

صلح اجتماعی ، زنان ، آموزش ، تربیت ، خانواده.