نظریه دوستی تعالی بخش و دلالت های آن در مدیریت سرمایه اجتماعی کشور

انسان ماهیتا اجتماعی آفریده شده و از همین رو یکی از اصلی ترین نیازهای بشر، نیاز او به رهایی از زندان تنهایی است. نهاد دوستی به مثابه پیوند معنوی افراد و زمینه ساز ارتباطات مادی آنان یکی از بهترین راه های ارضاء این نیاز و در نتیجه مطلوب ذاتی انسان است. از سوی دیگر، ایده محوری نظریه سرمایه اجتماعی، روابط اجتماعی است. بنابراین میتوان چنین نتیجه گیری کرد که رابطه دوستی به عنوان نوع خاصی از روابط اجتماعی بین انسان ها از عوامل اصلی ارتقاء سرمایه اجتماعی جامعه است. تحقیق حاضر نخست با تکیه بر منابع شیعی و به روش کیفی نظریه پردازی داده بنیاد در پی ارائه یک نظریه اسلامی در خصوص دوست یابی و دوستی برآمده و سپس با تحلیل عقلانی منطقی، دلالت های آن نظریه که آن را دوستی تعالی بخش نامیده را در افزایش سرمایه اجتماعی مثبت (سازنده) جامعه بررسی کرده است.

کلیدواژه ها:

روابط اجتماعی ، رابطه دوستی ، دوستی تعالی بخش ، سرمایه اجتماعی مثبت ، نظریه داده بنیاد