تفکر سیستمی در مدیریت فرآیندی و استفاده از پتانسیل های سیستم محوری در مقابل مدیریت جزیره ای (نمونه موردی فرآیند صدور پروانه ساختمانی در شهر مشهد)

تفکر سیستمی در معنای عام خود دربر گیرنده مجموعه بزرگ و بیشماری از روشها، ابزارها و اصولی است که همه آنها متوجه روابط متقابل میان نیروها و نیز درک آنها در درون یک فرآیند واحد است. تفکر سیستمی کل را فراتر از مجموعه اجزای آن می داند. ازطرفی دیگر هنگامی که سیستم های فرعی ارتباط متقابل خود را ازدست می دهند و سیستم به زیر سیستم های خود تجزیه میشود، می گویند سیستم به سمت جزیره ای شدن سوق پیدا کرده است. از همینرو در مدیریت شهرها، عموما سیستم جزیره ای در مقابل تفکر سیستمی قرار می گیرد. در شهر مشهد به عنوان دومین کلانشهر ایران، توجه به حوزه ساخت وساز و جذب سرمایه گذار و مهیا نمودن بستر آن و تسهیل در بروکراسی های اداری، نه تنها رضایتمندی متقاضیان را به دست خواهد داد، بلکه موجبات رشد و توسعه شهری و عاملی درجهت جلوگیری از خروج سرمایه های بومی را موجب می گردد. در سال های اخیر باتوجه به گسترش و پیچیدگی شهرها به عنوان یک سیستم و افزوده شدن بر مسائل شهری، شهرداری مشهد به عنوان یک مدیریت شهری یکپارچه، بطور دائم نیازمند بروز شدن و بهبود فرآیندها در حوزه های مختلف می باشد. در این تحقیق تعدادی از مراحل زمانبر فرآیند صدور پروانه ساختمانی که از ملزومات اولیه ساخت وساز بوده، بااستفاده از روش پیمایشی و بصورت شناسایی (گزارشات سیستمی)، مصاحبه و مشاهده مورد بررسی و سنجش قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که به هر میزان مدیریت شهری و فرآیندهای سازمانی از تفکر سیستمی فاصله گرفته و به سمت جزیره ای شدن پیش رود، اعمال سلیقه و فردمحوری، عدم پاسخگویی واحد دربین مناطق و در نهایت نارضایتی متقاضیان را سبب می گردد. لذا پیمایش حاضر درزمان قبل وبعد از توسعه تفکر سیستمی نتایج قابل قبولی را درسطح مناطق شهرداری به نمایش می گذارد.

کلیدواژه ها:

تفکر سیستمی ، سیستم جزیره ای ، پروانه ساختمانی